In januari dit jaar bracht Open Doors de jaarlijkse ranglijst christenvervolging uit. Jarenlang stond Noord-Korea op de eerste plaats van de ranglijst, maar sinds de machtsovername van de taliban in augustus 2021 plaatste de organisatie Afghanistan bovenaan. Even was er een beetje interesse in de reguliere media, maar al gauw verdween dit weer. Hoe is het nu, een jaar na de machtsovername van de Taliban, met de christenen in Afghanistan?
Nog in mei dit jaar verklaarde, Inamullah Samangani, een woordvoerder van de Taliban dat er geen christenen in Afghanistan zouden zijn. Bovendien zouden er volgens hem ook nooit christenen zijn geregistreerd in het land. Dat is een opmerkelijke uitspraak, omdat bekend is dat een aantal christenen in Afghanistan juist voor de machtsovername van de taliban zich als christen hebben geregistreerd. Dit zou volgens journaliste Mindy Belz in de overheidsadministratie geregistreerd zijn en ook op hun identiteitskaart vermeld staan. Een christen vertelde bijvoorbeeld een waarschuwing te hebben kregen van de taliban: “Wij weten waar jullie zijn en wat jullie doen.” Volgens Belz liet deze verklaring zien dat de taliban beschikken over de administratie van de vorige regering van het land, waaruit zij dergelijke informatie distilleren.
Maandag bracht International Christian Concern een verslag uit van de informatie die bij hen bekend is over het lot van Afghaanse christenen. Daarin staat dat het voor hen zeer moeilijk is het land te ontvluchten, omdat zij zich vaak niet bekend kunnen maken als christen. Alle christenen in het land zijn namelijk bekeerlingen vanuit de islam en daarop staat volgens de taliban de doodstraf. Dit zorgt ervoor dat christenen in Afghanistan niet in aanmerking komen voor evacuatie of hulp, eenvoudigweg omdat zij zich niet als christen bekend kunnen maken.
Het feit dat christenen in het land ondergronds leven, in constante angst ontdekt te zullen worden, zorgt ervoor dat zij de facto niet bestaan in het land. Op die manier, concludeert ICC, zorgen de taliban ervoor dat er geen leven mogelijk is voor christenen in Afghanistan. Veruit de meeste christenen in Afghanistan zijn Hazara, dat is een etnische groep in het land die overwegend sjiitisch is. De Hazara zijn zelf, vanwege hun sjiitische geloof, doelwit van vervolging in Afghanistan. Voor christelijke bekeerlingen onder de Hazara is de situatie hierdoor extreem moeilijk.
International Christian Concern stelt dat het bijna onmogelijk is te vluchten voor christenen uit Afghanistan. Vluchten is volgens de organisatie slechts weggelegd voor een enkeling, de minste kans hiertoe is er voor ongehuwde vrouwen, weduwen en oudere mensen. Zij moeten kiezen tussen blijven onder zeer moeilijke omstandigheden of het risico nemen illegaal het land te ontvluchten. Met name christelijke vluchtelingen uit Afghanistan hebben weinig goede vooruitzichten in de omringende landen zoals Pakistan, Iran en Turkije waar zij als bekeerlingen vanuit de islam ook een zeker risico lopen. Vluchtelingen uit Afghanistan zouden speciaal een route richting Iran proberen te vermijden, omdat zij daar groot risico lopen slachtoffer van mensen- of seks handel te worden.
Er is een groot verschil van de manier waarop christenen worden behandeld in moslimlanden, en moslims in christenlanden. Zoveel is zeker.
De vraag die hier gesteld moet worden : wat doen er christenen in dat land?
Vrijheid van godsdienst geld niet voor de moslimlanden. Waarom gedogen we dan de islam in de EU? De mensenrechten zijn aan een religieuse update toe. De neutraliteit van de staat betekent ook dat staatshoofd, beleidsvoerders en ambtenaren zich officieel moeten onthouden van deelname aan religieuze plechtigheden (voorbeeld Te Deum).