Kopzorgen voor De Wever

De ‘war on drugs’. We kennen allemaal het begrip dat De Wever lanceerde in 2013. Hij zou het drugsprobleem in Antwerpen eens grondig aanpakken. Wij zijn negen jaar later en het probleem is enkel groter geworden…

Als u een klein beetje de actualiteit volgt, weet u dat er bijna dagelijks drugsgerelateerde incidenten zijn in het Antwerpse. Ofwel worden er drugs in beslag genomen in de haven (het voorbije weekend nog eens 120 kg cocaïne), ofwel gebeurt er ergens in ’t stad een aanslag met zwaar vuurwerk, handgranaten of vuurwapens.

De politiediensten hebben weliswaar successen geboekt in het Sky ECC-onderzoek waarbij de telefoons van drugscriminelen gekraakt konden worden. Op een jaar tijd werden al verschillende bendes verder opgerold, wat echter niet betekende dat noch het geweld noch de import van cocaïne verminderde. Het zou zelfs kunnen dat door de successen van Sky ECC er juist meer rivaliteit is gekomen tussen de bendes die steeds op zoek zijn om het territorium en de invoerkanalen van de concurrentie over te nemen.

War on drugs

In 2012 – het jaar dat De Wever verkozen werd tot burgemeester – werd er nog 17,5 ton in beslag genomen in de Antwerpse haven. In 2021 was dat afgerond 80 ton. Men veronderstelt echter dat maximaal 20 procent van de handel wordt onderschept, wat betekent dat er 320 ton cocaïne wél is binnengesmokkeld. Doe daar nog de handel via de haven van Rotterdam bij, 100 ton in beslag genomen in 2021, en dan is ook via die weg zo’n 400 ton cocaïne toch binnengeraakt.

‘Gelukkig’ wordt het grootste deel van de cocaïne verder verdeeld over Europa, maar het zijn wel Belgische en Nederlandse bendes – zowat altijd bevolkt met mensen van allochtone afkomst – die de plak zwaaien. Daarnaast is er het toenemend probleem van corruptie. Regelmatig duiken politiemensen, douaniers, dokwerkers, medewerkers van havenbedrijven op die hun diensten hadden aangeboden aan de criminelen, uiteraard in ruil voor veel geld.

In Rotterdam krijgt men ook nog eens te maken met een nieuw probleem: meer en meer jongeren van 13 tot 14 jaar worden er ingezet als ‘uithalers’, zij die het haventerrein opgaan om in de juiste containers de drugs te gaan uithalen.

De schuld van een ander

En in Antwerpen? Dat is natuurlijk niet de schuld van De Wever. Die zou wel harder willen optreden maar het ontbreekt hem – volgens eigen zeggen – aan middelen. Toch rijzen er vragen bij zijn communicatie en meer bepaald door nu met de vinger te wijzen naar Annelies Verlinden, minister van Binnenlandse Zaken. In februari 2019 wees De Wever met diezelfde vinger naar Koen Geens, toen minister van Justitie. De Wever kan gelijk hebben in zijn analyse en te wijzen naar het gebrek aan interesse op het federale niveau, maar het is electoraal gezien niet zonder risico’s om de schuld van het falende beleid bij een ander te leggen.

In twee verschillende reportages van regiozender ATV werden Antwerpse autochtone inwoners geïnterviewd, mensen die al jarenlang in hun buurt wonen en de toestand de voorbije jaren enkel hebben zien verslechteren. In beide gevallen waren die ‘gewone’ Antwerpenaars keihard voor hun burgemeester. “De Wever zou hier eens grote kuis moeten houden in de buurt”, was een van de reacties. De volkse Antwerpenaar spreekt graag recht voor de raap en zegt – ook voor de tv-camera’s – wat er op zijn/haar lever ligt. Voor de man of vrouw in de straat is het allemaal ‘te laat’ en ‘te weinig’ en de burgemeester is daarbij als bekend figuur de kop van Jut.

Minder vertrouwen

Besluit: de toenemende drugshandel en het daarbij horend geweld bezorgen de burgemeester duidelijk kopzorgen. Het blijft dweilen met de kraan open. Met 35 procent van de stemmen in 2018 heeft de N-VA nog voldoende marge om zelfs bij verlies in 2024 de grootste partij van ’t stad te blijven. Maar ik vrees dat hij langzaam maar zeker het vertrouwen aan het kwijtspelen is bij zijn kiezers in de volkse buurten.