De terroristen die op 22 maart 2016 in België aanslagen pleegden, hadden eigenlijk het Stade de France in Parijs op het oog. Daar wilden ze toeslaan op 10 juni 2016, toen de openingswedstrijd van het Europees kampioenschap plaatsvond. Zo berichten VTM Nieuws en HLN vrijdag, die de akte van inbeschuldigingstelling konden inkijken voor het proces over de aanslagen in Brussel.
Ongeveer 75.000 mensen stroomden op die avond samen aan het Stade de France. Ook president François Hollande zat op de tribune om het Franse nationale team aan te moedigen, dat tegen Roemenië speelde.
Toen de terreurgroep in maart 2016 in België toesloeg – met aanslagen op Brussels Airport en het metrostation van Maalbeek, waarbij 32 mensen stierven – deden al gauw geruchten de ronde dat die doelwitten eigenlijk maar een tweede keuze waren. De terroristen hadden vroeger dan gepland gehandeld omdat ze in het nauw gedreven waren door de arrestatie van Salah Abdeslam, zo bleek uit conversaties die teruggevonden werden op een achtergelaten computer.
Lange lijst van doelwitten
De terreurcel overwoog een lange lijst van doelwitten, zo blijkt verder nog uit de akte van inbeschuldigingstelling. Er waren ook doelwitten in België bij. Zo onthullen de computers van de terroristen dat er werd gezocht naar informatie over kerncentrales, de Antwerpse haven, de legerkazerne van Flawinne en de ambtswoning van de premier.
In het boek “Terroristenjager – In het hart van de Speciale Eenheden” van gewezen SIE-agent Lionel D. wordt een gelijkaardige uitleg gegeven, maar zou het oorspr. doelwit de luchthaven van Schiphol geweest zijn.
In de Paris Match en de Charlie Hebdo stonden deze feiten al in het jaar dat ze gepleegd werden. In de Match met veel kleurenfoto’s en al. Drie maanden later kwam RAIDS magazine met twee opeenvolgende uitgaven met een exacte uitleg van de gang van zaken, vooral vanuit het perspectief van de speciale eenheden die betrokken waren, de BAC en RAID. Onderbewapend, onderbemand, te laat en te ver weg, dit terwijl er al lange tijd een terrorisme dreiging was. De Franse overheid nam dit het magazine niet in dank af, en RAIDS verdween twee maanden van de drukpersen voor de plooien weer gladgestreken konden worden. Daarna waagde RAIDS zich – HELAAS – niet meer aan zéér diepgravende rapportage en onderzoeksjournalistiek wat Frankrijk betreft.