Jack Marchal, een non-conformistische artiest

Op 1 september overleed Jack Marchal. Hiermee verdween een levende legende van wat door de politiek correcte media als ‘extreemrechts’ in Frankrijk wordt omschreven.

Opgegroeid in een braaf apolitiek gezin in Alençon, begon Jack Marchals politieke engagement pas toen hij zich september 1966 inschreef aan de faculteit sociologie van de universiteit van Nanterre. Hij omschreef zich in die periode als een overtuigde antifascist en een fan van De Gaulle. Hij vond dan ook vrijwel meteen aansluiting bij de snel sterker wordende linkse studentenbeweging en werkte zelfs een tijdlang samen met de later berucht geworden Daniel Cohn-Bendit. Maar hij begon zich algauw te ergeren aan de zelfvoldaanheid en arrogantie van de linkse fils à papa… Of zoals hij later zei: “Toen ik de linksen op de campus van Nanterre zag, begreep ik dat de vijanden van deze klootzakken alleen mijn vrienden konden zijn…”

Occident

In de winter van 1966-1967 voegde hij de daad bij het woord en werd hij actief in de revolutionair-nationalistische groepering ‘Occident’. Als getalenteerde graficus en tekenaar bezorgde hij ‘Occident’ een heel eigen, moderne beeldentaal en typografie. Wanneer in december 1968, als een reactie op de linkse Mei-revolte, de ‘Groupe Union Défense’ (GUD), een uiterst-rechtse studentenvakbond, werd opgericht, stond Marchal meteen mee op de barricades en was hij nauw betrokken bij de felle botsingen met extreemlinks, die ervoor zorgden dat de unief in februari 1970 een paar dagen werd gesloten.

Provocerende zwarte ratten

In 1973 was hij een van de drijvende krachten achter het rechts-satirische studentenblad ‘Alternative’. Sterk beïnvloed door de Amerikaanse ‘underground comics’ creëerde hij de serie ‘Les Rats Maudits’, cynische humoristische strips en cartoons over de strijd tussen rechtse ratten en hun linkse tegenstanders. Zijn grofgebekte ratten waren een niet al te subtiele rip-off van Antraciet, de zwarte rat van de Waalse striptekenaar Raymond Macherot uit zijn Robbedoes-strip ‘Chlorophylle’. Zijn sarcastische, provocerende zwarte ratten waren een schot in de roos en werden emblematisch voor een hele generatie van jonge, radicale nationalisten in West-Europa. De propagandistische kracht van zijn tekeningen werd zelfs door links erkend. De linkse historicus Nicolas Lebourg omschreef zijn werk als een mix van “onmiskenbaar talent en een verwoestende humor”…

Heel lang actief

Los van zijn grafische werk bleef Marchal tot ver in de jaren tachtig actief in de uiterst-rechtse scene en was hij betrokken bij tal van initiatieven gaande van ‘l’Ordre Nouveau’ over de ‘Parti des Forces Nouvelles’ tot de creatie van het Front National. Medio de jaren tachtig hing hij zijn tekenpen aan de haak en begon hij zich als muzikant meer en meer toe te leggen op de identitaire rock-scene

In 1990 deed de zwarte rat overigens opnieuw z’n intrede op het politiek incorrecte forum nadat de militante striptekenaar Sergueï, ‘nom de plume’ van Serge Wittman, hem nieuw leven had ingeblazen.