Afgelopen zondag, op 4 september, vond na twee corona-edities opnieuw een normale editie van De Gordel plaats in de Vlaamse Rand. In de marge van het jaarlijkse fiets- en wandelevenement heeft het Taal Aktie Komitee (TAK) een plakactie gehouden aan het kabinet van bevoegd minister Ben Weyts (N-VA). Op die manier wil TAK de verbrusseling van de Vlaamse Rand aan de kaak stellen.
Volgens TAK is De Gordel sinds de hervorming ervan verveld tot een schim van wat het evenement ooit was. Deze “hoogmis voor Vlamingen” om het groene en Vlaamse karakter van de Rand in de verf te zetten, zou zijn Vlaamse grondgedachte gaandeweg hebben verloochend.
“Vroegere slogans, zoals ‘We houden van alle mensen die het Vlaams karakter eerbiedigen’, zijn compleet in de vergetelheid geraakt”, hekelt de organisatie op haar Facebookpagina. “Slechts een klein aantal politici roept nog persoonlijk op om via de Gordel het Vlaams karakter van de Rand te benadrukken. De organisatoren laten dit zelf immers al jaren na.”
(Lees verder onder het Facebookbericht.)
Verbrusseling
Uit onvrede met de verbrusseling van de Vlaamse Rand bracht een groep TAKtivisten een bezoekje aan het kabinet van minister van Vlaamse Rand Ben Weyts (N-VA). Door middel van een plakactie willen ze hem aanmoedigen om een tandje bij te steken. “Misschien beter niet slechts 1, maar wel 5 of 6 tandjes, want het is al 6 na 12 wanneer we focussen op de verbrusseling van de Rand”, waarschuwt TAK.
De verbrusseling en internationalisering (via asiel business) gaat in de Rand met het lokale triumviraat N-VA, CD&V en Groen onverminderd verder. Als het water tot aan de lippen reikt is het redelijk laat om de alarmbel te luiden. De Vlaamse Rand wordt door de Vlaamse beleidsvoerders in de steek gelaten zoals de Waalse gesinistreerden door di Rupo (PS) tijdens de overstromingen in Wallonië in de steek werden gelaten. Niet moeilijk wanneer maffioso censoren de pers subsidiëren en dus controleren.
Beste kameraad en neo-liberaal Frankie. Liegen is voor Vivaldi politici een dagelijkse gewoonte. Toch raken we (het plebs) nooit gewend aan de leugen. We zijn geobsedeerd door de waarheid, maar weten niet hoe die te vinden. Conclusie: liegende politici zijn niet nieuw, maar van alle tijden. En daar is niets van gelogen. Groetjes uit Agusta.