Demir gebruikt een fout middel voor een goed doel

Zuhal Demir is ook minister van Toerisme. In dat kader had ze een subsidie toegekend aan de KU Leuven om daarmee een bezoekerscentrum te bouwen. Ze dreigt die nu in te trekken. Demir vindt dat de universiteit te laks is opgetreden in een zaak van verkrachting. Haar intentie is goed, het middel is dat niet.

Als Zuhal Demir aandacht wou vragen voor de belaging van vrouwelijke studenten door professoren en de zwijgcultuur die daarrond heerst: akkoord. Genoteerd. Maar het willekeurig ontzeggen van een subsidie om redenen die niets te maken hebben met de redenen voor die subsidie is geen goed beleid.

Een professor pedagogie werd vorige week veroordeeld voor de verkrachting van een studente tijdens een studiereis in 2016. De studente had contact opgenomen met de vertrouwenspersoon van de universiteit, maar legde pas in 2018 officieel klacht neer. Je kan je inderdaad de vraag stellen waarom er zoveel jaren verliepen tussen de feiten en de gevolgen, maar het is verre van zeker dat de universiteit in dit parcours een fout heeft gemaakt. Zonder officiële klacht is disciplinaire actie vrijwel onmogelijk. Na de klacht drong het slachtoffer zelf aan op discretie en later ook het parket, om het onderzoek niet te bemoeilijken. Recht is uiteindelijk wel geschied, traag maar correct.

Dit blad probeert zich weinig aan te trekken van politieke correctheid. Wij gaan de mannen niet als groep tot daders maken en de vrouwen niet als groep tot slachtoffers. Maar seksueel geweld is wel degelijk bijna altijd het werk van mannen. Het hoeft niet altijd, zoals in dit geval, over verkrachting gaan. Er zijn ook veel subtielere vormen van grensoverschrijdend gedrag, zoals wanneer hogergeplaatste mannen dwang uitoefenen op jonge vrouwen die vaak in het begin van hun loopbaan staan. Ik heb de roofdieren trouwens ook in de politiek aan het werk gezien. Ze waanden zich onaantastbaar en bleken dat in de praktijk ook meestal te zijn.

Waar was toen de politieke wil?

In die zin is de demarche van Demir begrijpelijk. Maar het middel dat ze hanteert, is niet geschikt, niet wettig en vraagt om politiek misbruik. Trouwens, waar was al dat voluntarisme in juni, toen de universiteit van Antwerpen twee docenten voor onbepaalde duur schorste wegens een illegaal opgenomen privégesprek? De docenten werden zwaar gesanctioneerd en moeten zelfs een ideologisch heropvoedingstraject doorlopen omdat ze in een privégesprek veralgemenend – maar grotendeels correct – hadden gesproken over de Marokkaanse gemeenschap.

De Vlaamse regering zweeg veel te lang over deze daad van woke totalitarisme. Bevoegd minister Weyts nam uiteindelijk een correct standpunt in, namelijk dat mensen niet gestraft mogen worden wegens de inhoud een privégesprek, maar hij deed dat pas nadat hij daarover ondervraagd was in het Vlaams Parlement. En al niemand dacht eraan de universiteit subsidies af te nemen, ook al is het de instelling zelf die hier schuldig is. Meer zelfs, de onterechte sanctie is nog steeds niet ingetrokken. In die kwestie bestaat blijkbaar veel minder wil om recht te laten geschieden.