Tweet van de week

Is er nog een cd&v’er op de markt die tot de verbeelding spreekt? Het is de vraag die de christendemocratie zich steeds luider stelt.

Heel even werd er gedacht dat Sammy Mahdi die rol zou kunnen vervullen, maar na nauwelijks een paar maanden rondhangen in het kantoor van de voorzitter, kan je hem niet meer onderscheiden van het behangpapier. Zoals al zijn voorgangers voor hem en al zijn opvolgers na hem. Tot de hele partij verdwenen is.

Ja natuurlijk, hij is heel even stoer geweest tegen de collega’s van de Vlaamse regering, maar toen puntje bij paaltje kwam en Sammy moest kiezen tussen ‘indexering van het kindergeld’ of ‘exit-ering uit de regering’ van zijn partij, liet hij zijn ware kleuren zien. En dat zijn de kleuren van de kameleon. Cd&v neemt namelijk de kleur, smaak en geur aan van de omgeving waarin ze verkeert.

Toen Sammy schaamteloos voor de regeringsdeelname koos, deed hij dat met de woorden: “Ik laat de Vlaming niet in de steek, zo zijn wij niet bij cd&v.” De judaskus voor ieder ideaal dat hij ooit gekoesterd heeft sinds de eerste communie die hij om religieuze redenen nooit heeft gedaan. Of nog: het was het ultieme schikken in het lot van cd&v’er te zijn. En zo verdween ook Sammy snel weer in het grote ideologische niets waarvan hij deel uitmaakt.

Rik Torfs

En toch is er een cd&v’er die de partij smoel kan geven. Wat dacht u van Rik ‘ik tweet, dus ik ben’ Torfs. De man scherpt week na week zijn profiel aan en jaagt onder de vlag van de gematigdheid menig linkse medemens de gordijnen in. En wel zonder de tsjevengedachte geweld aan te doen. Zo werd het zeurderige meisje dat “Je mag tegenwoordig van fascisten al niet meer zeggen dat ze fascisten zijn. Gevaarlijk” tweette door Rik vrolijk geretweet met de boodschap: “Zeg het mij gerust. Dat is absoluut uw vrijheid.” Het veroorzaakte bij de linkse medemens een ware schokgolf van verontwaardiging, waarbij Rik werd beschuldigd van het arme kind in de val te hebben gelokt en uiteindelijk van het onvermijdelijke fascisme. Terwijl hij hier alleen een toepassing van het Nieuw Testament tentoonstelde: hij toonde altruïstisch de andere wang. Een voorrecht dat links zichzelf graag theatraal toebedeeld. Het strekt meneer Torfs tot eer. Laat ons ook niet vergeten dat Rik nogal een reputatie heeft bij linkse profeten. Hij heeft doorgaans maar een 100-tal tekens nodig om een niet nader genoemd ‘senior writer’ van De Morgen de gordijnen in te jagen. Wat niet alleen plezant is, maar tevens slecht voor de gordijnen.