Gooi België uit de NAVO!*

*Het Noord-Atlantisch Verdrag voorziet natuurlijk geen formele provisie om leden uit te zetten. De NAVO is daarmee eerder een uitzondering in vergelijking met andere internationale organisaties. Maar niet getreurd: waar een politieke wil is, is een weg.

Ons land toonde zich de laatste weken weer eens van zijn beste kant op het internationale toneel. Federaal minister van Energie Tinne Van der Straeten (Groen) weigerde, onder impuls van Ecolo-vicepremier Georges Gilkinet, om een isostatische pers uit te voeren aan de Britten. Onze bondgenoten aan de andere kant van het Kanaal hebben dat onderdeel nodig om hun nucleair arsenaal te onderhouden.

Groen dogmatisme

De kwestie leidde tot een diplomatieke rel en de Britten dreigen ermee een wapenbestelling bij FN Herstal ter waarde van enkele honderden miljoenen op te zeggen. Extra pijnlijk, want het Verenigd Koninkrijk is niet ‘zomaar’ een bondgenoot. Ze hielpen twee keer ‘de Pruisen’ buiten te gooien en volgens sommige kwatongen zijn zij zelfs verantwoordelijk voor het bestaan van een onafhankelijk België (in dit geval zou men van poëtische rechtvaardigheid kunnen spreken).

Wie hoopte dat de regering een goede reden had om de uitvoer te blokkeren, komt bedrogen uit. De enige beweegreden was groen dogmatisme, namelijk verzet tegen kernwapens en wapens in het algemeen.

Men zou haast denken dat de groenen de doelstelling ‘onszelf onsterfelijk belachelijk maken tegenover onze bondgenoten’ expliciet lieten opnemen in het regeerakkoord. We zijn al een van de grootste ‘freeloaders’ binnen de NAVO, maar zelfs na de Russische invasie in Oekraïne blokkeerden de ecologisten noemenswaardige bijkomende investeringen in defensie. Onze buurlanden lijken veiligheid intussen wel ernstig te nemen en van het halen van de 2 procentnorm een prioriteit te maken. Terwijl de legertop adviseerde om onze drones te bewapenen, wil Ecolo daar niet van weten. Ondertussen leverde zelfs Luxemburg (!) meer wapens aan het noodlijdende Oekraïne.

“Een recalcitrant lid dat zijn verplichtingen niet nakomt”

Met zulke vrienden heb je geen vijanden nodig, luidt het adagium. Bij het oprichten van de NAVO in 1949 dacht de Amerikaanse Senaatscommissie Buitenlandse Betrekkingen al luidop na over wat te doen met “een recalcitrant lid dat zijn verplichtingen niet zou kunnen nakomen” – vermoedelijk had men een glazen bol en had men het huidige België in gedachten. De NAVO was bij de oprichting een anticommunistisch bondgenootschap en in die jaren was de grote vrees dat een van de leden plots ‘rood’ zou kunnen worden. Misschien moet dat doemscenario in 2022 bijgesteld worden: wat te doen met een NAVO-lid dat plots ‘groen’ wordt?