Vlaamse media over Twitter en Musk: Houd de dief!

Afgelopen week stonden de Vlaamse media in rep en roer over de overname van Twitter door Elon Musk. Afgaande op de hysterische berichtgeving zou je bijna gaan denken dat Musk hiermee een globale staatsgreep heeft kunnen plegen. Laat het immers duidelijk zijn: de Vlaamse media kunnen het niet verkroppen dat iemand die zich niet conformeert aan het heersende links-liberale gedachtegoed bij Twitter de lakens mag uitdelen.

De hysterische berichtgeving over de overname van Twitter was uiteraard niet gespeend van een dik pak hypocrisie. Stel je voor dat Twitter bekend had gestaan als een sociaal medium met een rechtse stempel, en dat Georges Soros erin geslaagd zou zijn het bedrijf over te nemen. Zou de toon in de berichtgeving er dan ook een geweest zijn alsof we getuigen zijn van een apocalyps-in-wording, of zou de toon dan dichter bij een euforische hoerastemming aangeleund hebben?

Ontslagronde

Verleden week brachten de Vlaamse media een aantal verhalen over de ontslagronde bij Twitter, die vooral de bedoeling hadden te benadrukken wat voor onmens die Elon Musk wel is. Maar is het echt zo ongewoon dat er een aantal ontslagen vallen wanneer een bedrijf overgenomen wordt door iemand die een radicaal andere visie heeft over hoe dat bedrijf gerund zou moeten worden? Hoeft het echt te verbazen dat de voltallige top zijn boeltje mocht pakken nadat diezelfde top zich eerst met hand en tand verzet had tegen die overname? Hetzelfde kan gezegd worden van een groot deel van het personeel, dat zich ofwel evenzeer verzette tegen de komst van Musk, ofwel met allerlei zaakjes bezig was die Musk totaal overbodig of ongepast vindt.

Blijkbaar dachten een aantal werknemers van Twitter dat ze zich openlijk tegen de overname konden verzetten om vervolgens hun baantje te behouden en van binnenuit de plannen van Musk te dwarsbomen. De manier waarop werknemers geïnformeerd werden over hun eventuele ontslag – via een mailtje – lijkt dramatisch, maar is in deze tijden eigenlijk niet eens zo ongewoon. Overigens, iemand die bij een Amerikaans bedrijf aan de slag gaat, mag zich ook verwachten aan een aantal Amerikaanse toestanden. Anderzijds kennen we toch ook een aantal Europese bedrijven die qua brutale stijl bij ontslagrondes zeker niet moeten onderdoen voor Twitter. Het gejammer in de Vlaamse media over de ontslagen staat dus zeker niet in verhouding tot de feiten.

Open cultuur

Een aantal (ex-)werknemers nam ook aanstoot aan het feit dat de zogenaamde ‘open cultuur’ bij Twitter in minder dan een week volledig verdwenen was. Wat hen dan bezielt om zich toch maar vast te klampen aan hun baantje, is een groot mysterie. Bovendien hebben we zo onze vragen over hoe open die cultuur bij Twitter werkelijk was. Hoeveel werknemers in de VS zouden er openlijk hebben durven voor uitkomen dat ze Trump steunen? En zou er bij Twitter tot voor kort veel ruimte geweest zijn voor kritiek op transgenders, massa-immigratie of de klimaathysterie? Het is toch wel tekenend dat we in de Vlaamse media geen enkele dissidente Twitter-werknemer hebben gehoord, noch om zich te verheugen over de komst van Elon Musk, noch om zich ook te mogen beklagen over het verdwijnen van die fijne ‘open’ bedrijfscultuur.

Wij denken dus dat de cultuur en de vrijheid van mening binnen Twitter even open was als op het sociale medium zelf: wie links zat mocht een grote mond opzetten en hoefde nooit iets te vrezen, terwijl wie rechts zat maar best zijn kop hield als hij een beetje carrière wilde maken. Ondertussen is het bij de voltijdse deugers nu ‘bon ton’ om op Twitter aan te kondigen dat men het medium vaarwel zegt om uit te wijken naar Mastodon. Daar wordt er wel nog “correct” gemodereerd, zo heet het dan, waarmee de aap dan toch weer uit de mouw komt: open cultuur en vrijheid van mening, dat wel, als je maar links bent.

Officieel was Twitter politiek neutraal, maar het terrein werd wel degelijk door links bezet via het modereren en het verbannen van rechtse stemmen

Alleen links kapen mag

De grootste bron van frustratie is natuurlijk dat men jarenlang dacht veilig te zitten op Twitter. Officieel was Twitter politiek neutraal, maar het terrein werd wel degelijk door links bezet via het modereren en het verbannen van rechtse stemmen. Sloeg een moderator al eens een bal mis, was het steevast door linkse bagger en desinformatie wel toe te laten, terwijl rechtse stemmen bij wijze van spreken al omwille van een dt-fout of zelfs zomaar per ongeluk verbannen konden worden. Wie daar problemen mee had, moest zelf maar een eigen sociaal medium oprichten of er eentje overkopen, klonk het altijd laconiek. Tot Elon Musk Twitter overkocht. Nu blijkt het plots toch problematisch te zijn als de top van een sociaal mediabedrijf er een politieke mening op nahoudt. Meteen weerklinken er ook stemmen om dat via wetten zo veel mogelijk te beteugelen, en belaagt men nu al adverteerders op Twitter in de hoop dat die zich zouden terugtrekken. Hoe open en verdraagzaam links werkelijk is, blijkt echter uit het feit dat er zo goed als geen enkele rechtse stem ervoor pleit dat ook Mastodon dringend aan banden gelegd moet worden.