Wat wil de rellende burger echt?

De opstand na ‘De stomme van Portici’ ging ook niet over theaterkritiek

De Rode Duivels verloren oververdiend hun WK-match tegen Marokko. Daar waren vriend en vijand het over eens. En toch werden de Belgen op verschillende momenten betrapt op het proberen te omzeilen van de Marokkaanse defensie in een poging om zelf te scoren, ten koste van de Noord-Afrikaanse ploeg. Uiteindelijk zag de scheidsrechter zich genoodzaakt om de match stil te leggen na een minuut of 100 om de overwinning toe te wijzen aan Marokko. Na de match ontstond er een spontane, breed gedragen witte mars tegen racisme.

Het was een zeer pijnlijke avond om Belg te zijn van autochtone origine. Niettegenstaande het koloniale verleden van dit land en de mindere kwaliteit aan voetbalspelers, poogden de Rode Duivels tot diep in blessuretijd alsnog een doelpunt te maken. Hierbij werden ze aangemoedigd door zogenaamde Sporza-‘voetbalcommentatoren’ die er schaamteloos geen geheim van maakten dat de Rode Duivels ‘gelijk wilden spelen’ of zelfs ‘de drie punten naar België’ wilden meenemen.

De begrijpelijke misnoegde reacties van Belgen van Marokkaanse origine uitte zich in een spontane optocht waarbij alle burgers in dit land op expressieve wijze op de hoogte werden gebracht van het onsportieve gedrag van de Belgische voetbalploeg. Daarbij sneuvelde al eens een verkeersbordje, een autootje, een winkelraampje, een journalistje of het werkroostertje van een politieagentje voor de komende weken. De politie reageerde onbegrijpelijk met harde repressie. Sommige demonstranten waren zo onder de indruk van al dat geweld dat enkele leden van de ruimdenkende pers hen moesten terechtwijzen in hun interviews. Het verslag van een interview ter plaatse.

Dag lieve medeburger, mogen wij u helpen bij het omkippen van deze wagen? Het lijkt ons een terechte represaille voor ons gedrag. Wat heeft u het meest ontriefd? Het racisme? De repressie? Onze postkoloniale houding op het middenveld?

Betoger: “Wat? Waar heb je het over sale flamand? Wij hebben gewonnen in het voetbal. Ga je dat brilletje nu zelf op de grond gooien en kapottrappen of ik moet het doen? Loser! Dood aan de Belgen! Leve Marokko!”

(De journalist ontdoet zich van brilletje en trapt het kapot.) Dat zal ons inderdaad een ander perspectief geven op de zaak. Pak aan, ik! Maar dit gaat natuurlijk veel dieper dan een onschuldig voetbalspelletje, nietwaar?

Betoger: “Wat loop jij te bazelen man. Zijt gij met mij aan het lachen? De straat is van ons. Marokko wordt wereldkampioen, olé olé. Heb je een probleem of wat? Wil je een paar meppen rond die bleke rotkop van je?”

Probleem? Tja, ik kan moeilijk mijn racistisch DNA gaan ontkennen natuurlijk. Denkt u heus dat een paar meppen daarbij kunnen helpen? Het zou me wel misschien even doen nadenken over mijn daden.

Betoger: “Koenraad, Gijsbrecht! (namen zijn om privacy redenen veranderd) Help mij eens die idiote Belg zijn kaken bij te kleuren. Mensen kunnen hier niet eens een voetbalfeestje houden zonder dat die smeerlappen ons storen. Brussel is van ons. Alles is van ons! Geef me die Belgische vlag eens dat ik er mijn kont mee afveeg.”

Alstublieft, maar kan u onze lezer onderrichten in de oorzaak van uw boosheid?

Betoger: “Jullie zijn allemaal homo’s. En Marokko heeft gewonnen. Alles is van ons. En nu wil ik een winkelraam ingooien. Ga uit de weg!”

Als symbool voor het neoliberaal kapitalisme dat zo schaamteloos uw regionen van de wereld op imperialistische wijze heeft leeggeplunderd, misschien? Een mens zou van minder zijn koelbloedigheid verliezen.

Betoger: “Neo wat? Ik wil die jordans (schoenen, red.), eikel.Ywein, Ewald! (namen zijn om privacy redenen veranderd) Wat is dat met die kerel zeg? Kunnen jullie hem alstublieft even roosteren boven de brandende vuilbakken? Hij moet zijn lelijke katholieke muil houden of ik sta niet in voor mezelf. Laat mij voetbal vieren.”

Kom kom. De opstand na ‘De stomme van Portici’ ging ook niet over theaterkritiek. Wat is uw echte drijfveer voor dit schijnbaar zinloos geweld?

Betoger: “Houd u muil met uw vragen! Houd uw muil! Ik kan er niet meer tegen.”

U hoort het, beste luisteraars, de generatie nieuwe Belgen is overbevraagd en kan de druk die we op hen leggen niet meer aan. Wanneer zullen we eindelijk inzien dat het zo echt niet meer kan?