“De verschillen tussen Vlaanderen en Wallonië nemen nog toe… Tot de dag dat Bye Bye Belgium werkelijkheid wordt…”

De naam van journalist Christophe Deborsu zal onze lezers niet onbekend in de oren klinken. De goedlachse man is weliswaar in Wallonië geboren, maar is gehuwd met HLN-journaliste Annick De Wit en woont wisselend een weekje in Schelle en een weekje in Namen. Een interview met de man in kwestie vorig weekeinde in Het Laatste Nieuws was best verhelderend.

Deborsu is een kenner van Vlaanderen, perfect tweetalig en kent het reilen en zeilen van de Waalse en de Vlaamse politiek. Wie nog een goed geheugen heeft, herinnert zich ongetwijfeld het legendarische nep-journaal van RTBF met de titel ‘Bye Bye Belgium’. Zogezegd stond het land op splitsen… Ook Deborsu werkte mee aan dat programma (uitgezonden op 13 december 2006). Vandaag is hij politiek journalist bij RTL en schrijft hij wekelijkse een column in Het Belang van Limburg.

In het interview met Deborsu in Het Laatste Nieuws gaat het uiteraard over de verschillen tussen Vlaanderen en Wallonië. Die verschillen bestaan wel degelijk, ik schrijf er zelf regelmatig over in deze rubriek.

Doodsgrens

Deborsu ziet die verschillen ook wel maar, ik citeer: “Het is jammer dat er zoveel wordt gefocust op wat niét werkt. Als ik Zuhal Demir hoor zeggen dat er geen plaats meer is voor de varkens in Vlaanderen, dan heb ik de neiging om te antwoorden: maar mevrouw Demir, kom met uw varkens naar Wallonië, wij hebben plaats. Onze regio’s kunnen echt complementair zijn. Dus ik zou zeggen: focus niet alleen op de verschillen.”

Meteen stel ik een wedervraag. Zou het kunnen dat de stikstofnormen in Vlaanderen anders (lees: strenger) geïnterpreteerd worden dan in Wallonië? De vraag stellen is ze beantwoorden. En al wil Deborsu niet focussen op de verschillen, hij geeft zelf nog een voorbeeld. Ik citeer opnieuw (ingekort): “De levensverwachting in Wallonië is vandaag 79,9 jaar terwijl dat in Vlaanderen 82,7 jaar is. Er is dus bijna drie jaar verschil in levensverwachting tussen de Walen en de Vlamingen. De taalgrens is een ‘doodsgrens’en niemand ligt daar wakker van.”

De Croo

Nog een verschil tussen Vlaanderen en Wallonië, aldus Deborsu: “De premier is ook heel populair: nummer één in Brussel en nummer twee in Wallonië, terwijl hij in Vlaanderen het podium heeft gelost.” En hij vervolgt: “De Walen hebben vaak de indruk dat Vlaanderen kil is en niet van hen houdt, maar dat strookt niet met het beeld dat De Croo hen geeft. Hij is een soort antigif.” ‘Onze’ De Croo. Op handen gedragen in Franstalig België, maar van zijn voetstuk gevallen in Vlaanderen. Hoe zou dat toch komen?

Tot slot nog een ander feitje. In een andere krant, Nieuwsblad, lees ik een interview met een Vlaamse CEO wiens firma actief is in de wapenindustrie en zowel een vestiging heeft in Vlaanderen als in Wallonië. Ik citeer: “In Wallonië moeten we twee pagina’s invullen voor een exportvergunning, in Vlaanderen moeten we tien pagina’s invullen.” Tja! Beste collega Deborsu, u mag gerust een pleidooi houden om beter niet te focussen op de verschillen tussen Wallonië en Vlaanderen. Maar besef: de verschillen zijn er. En ze nemen nog toe. Tot de dag dat Bye Bye Belgium werkelijkheid wordt…