Hector Van Oevelen: 40 jaar bij ’t Pallieterke

Een maand geleden vierden we met een uitgelezen schare vrienden het heugelijke feit dat Hector Van Oevelen zo’n veertig jaar geleden zijn eerste bijdrage leverde aan dit weekblad. Een terugblik.

7 januari 1982: dat is een datum die in de annalen van ’t Pallieterke gebeiteld staat. Op de voorpagina staat dan het allereerste gedicht van Hector dat in ’t Pallieterke afgedrukt wordt. Het was op voorspraak van Leo Custers dat Hector zijn eerste gedicht indiende bij toenmalig hoofdredacteur Jan Nuyts. En zo begon een jarenlange inzet van Hector Van Oevelen voor ’t Pallieterke. Naar schatting heeft hij zo’n 1.800 gedichten geschreven, in varianten van ballades, lofzangen, parodieën op gekende melodieën, enzovoort. Het leverde hem de bijnaam op van ‘onze hofdichter’.

Vlaamse Beweging

Maar het bleef niet bij dichten alleen. Met zijn vlotte pen leverde hij ook andere teksten. Zo schreef hij het verslag over kleine en grote manifestaties in de Vlaamse Beweging, zoals het jaarlijkse Zangfeest, de IJzerbedevaart of de IJzerwake. Daarnaast tientallen interviews, dossiers, ‘Zuur en zoetjes’, ‘God schept de dagen’, ‘Dwars door Vlaanderen’, boekvoorstellingen, persconferenties, verslagen van meetings en congressen, enzovoort. Hij zette eigen rubrieken op zoals de ‘Politieke Prikjes’, ‘Zolang de leeuw kan grijnzen’, ‘Onder de spotlichten’, en ‘Op de korrel’.

Waar er Vlaams bewogen werd, daar kon je ook Hector vinden. Niet enkel omdat hij erover zou schrijven, neen, hij was daar ook omwille van zijn eigen overtuiging. Hij had en heeft dan ook een grote kennis van die Vlaamse Beweging, en had dan ook in al die jaren een enorm netwerk uitgebouwd. Het gevolg was dat hij dé geschikte medewerker was voor de veelgelezen rubriek: In Memoriam.

Als jongeman kreeg Hector interesse in politiek en Vlaamse beweging via een tante die ’t Pallieterke las. Hij kwam in verzet tegen de verloedering van de Nederlandse taal en cultuur, uiteraard tegen de verfransing maar nog meer tegen de opkomende verengelsing. Niet alleen was hij gedurende jaren voorzitter van het Davidsfonds afdeling Jan Blom, hij was ook initiatiefnemer van het tijdschrift Wrange Wapper, dat hij uitgaf van 1991 tot 2003 en waarvan hij de hoofdredacteur was, 12 jaar lang. Omdat, zo luidde de ondertitel, Nederlands belangrijk is.

Zuid-Afrika

En dan was er nog zijn tweede vaderland: Zuid-Afrika. Hij is er 27 maal geweest. Zijn eerste reis dateerde van 1982, toen hij op zijn eentje een reis met een kampeerwagen maakte. Hij focuste daarbij op contacten met de Afrikaners en leerde zo het land kennen en waarderen, en ook de strijd van de Afrikaners voor het behoud van hun taal en cultuur. Terug thuisgekomen vertelde hij zijn ervaringen bij vrienden en kennissen en dat had tot gevolg dat hij gevraagd werd om reizen te organiseren naar Zuid-Afrika.

Boeken

In 1991 schreef hij er een boek over met de titel: ‘Zuid-Afrika, volk naar de ondergang?’ Later volgden twee boekdelen over 50 jaar ’t Pallieterke. Om die boeken te kunnen schrijven, heeft Hector alle 2.600 ’t Pallieterkes blad voor blad doorgenomen, nota’s gemaakt, zijn aantekeningen verwerkt tot leesbare teksten en cartoons geselecteerd. Daarnaast publiceerde hij nog een tiental andere boeken en boekjes.

Onbevreesd

Hector zal geen erepenningen en geen grote Vlaamse onderscheidingen ontvangen van de Vlaamse Beweging, omdat wat hij schreef politiek incorrect was. Hij schreef onbevreesd en recht voor de raap. Het leverde hem niet altijd vrienden op. Integendeel. Samenvattend kan ik niet anders besluiten dan dat zijn jarenlange inzet voor dit weekblad niet weggecijferd kan worden, noch zijn inzet voor Vlaanderen en Zuid-Afrika, noch zijn liefde en strijd voor het behoud van de Nederlandse taal en cultuur. Daarom deze welgemeende: dankuwel!