John Croughs: "Legalisering is als friendly fire in de war on drugs"

Illustratie: Shutterstock

Uncategorized

John Croughs: “Legalisering is als friendly fire in de war on drugs”

John Croughs

John Croughs schrijft geëngageerd over alles wat de samenleving vorm geeft. In deze vrije tribune heeft hij het over de gewelddadige drugsoorlog en waarom legalisering van (hard)drugs volgens hem geen oplossing is. “Legalisering is niets meer of minder dan de totale overgave”, oordeelt hij.

Na het zoveelste gewelddadig incident in en rond Antwerpen, gerelateerd aan de invoer en verkoop van cocaïne door de Marokkaanse cokemaffia, aka mocromaffia, laait de discussie over het legaliseren van drugs weer fel op.

Meestal zijn de enige slachtoffers van de afgevuurde kogels en granaten de gevels en ruiten van de huizen of witwaswinkels van één van de concurrerende Marokkaanse drugsfamilies. Als er later ooit een film over de mocromaffia wordt gemaakt, fantaseert de regisseur er best wat doden en gewonden bij om er een kaskraker van te maken. Gelukkig maar!

Ook bij dit schietincident was het de bedoeling om slechts te intimideren door een garagepoort met kogels te doorzeven. De schutters wisten niet dat zich achter die poort een 11-jarig meisje bevond dat dodelijk geraakt werd. Collateral dammage heet zoiets in oorlogsvoering. Ik denk dat het verantwoordelijke mocrokartel dit liever niet zag gebeuren, want dit kan het geweld doen escaleren met meer échte doden tot gevolg. Zo’n oorlog is niet goed voor de zaken, ook niet voor illegale zaken.

Strategisch bolwerk

De overheid krijgt de Marokkaanse drugsoorlog niet onder controle, zoveel is duidelijk. In ‘the war on drugs’ verliest de overheid quasi elke veldslag. Die felbesproken war on drugs slaat feitelijk enkel maar op de strijd tegen de invoer en distributie van cocaïne via de haven van Antwerpen en niet zozeer op de strijd tegen algemeen druggebruik in Vlaanderen.

Door haar ligging diep in het binnenland én centraal in West-Europa heeft de haven zowat Europa’s grootste overslag van containers. Diezelfde ligging samen met haar omvang maakt de haven makkelijk bereikbaar via de weg. Niet alleen ideaal voor overslag van containers, maar ook voor overslag van Colombiaans poeder.
De gigantische hoeveelheid coke die in overzeese havens vaak makkelijker kan worden ingeladen kan in Antwerpen slechts marginaal worden onderschept. Zeker als men de economische werking van de haven niet wil ondermijnen.

De Leopard 2 tank van de drugsoorlog: legalisering!

Verschillende lokale, regionale en federale politici en enkele middenveldorganisaties pleiten voor legalisering als tegenoffensief in het cokeconflict of als verdediging tegen het oprukkend cokegebruik. Wat die legalisering dan juist inhoudt varieert nogal, maar algemeen klinkt dat men de productie, verdeling en het gebruik van softdrugs wil legaliseren. Sommigen gaan verder en willen ook (sommige) harddrugs, zoals cocaïne, legaal tot in de Vlamingen hun neus begeleiden.

De voorstanders van legalisering zien dit als een wapen tegen de illegale drugshandel die gepaard gaat met geweld en die een ongecontroleerd product op de markt verspreidt. Door drugs te produceren en te koop aan te bieden in een gecontroleerd systeem, verwachten zij dat de illegale afzetmarkt afneemt, het geweld verdwijnt en het gebruik gecontroleerd en vooral gezonder verloopt.

Voorbeeldlanden

In Nederland wordt de distributie, het gebruik en bezit van softdrugs al decennia gedoogd binnen een voorwaardelijk en almaar strenger kader. Maar de illegale handel van wiet is slechts beperkt of niet afgenomen. Het gebruik is dermate groot waardoor de vraag naar cannabis het geregulariseerd aanbod fel overstijgt. Er bestaat naast het legale circuit nog steeds een groter illegaal circuit dat voor een groot stuk via de gedoogde coffeeshops verloopt.

In Canada is sinds 2018 de productie, verkoop én het gebruik van softdrugs gelegaliseerd om drugscriminaliteit tegen te gaan én om het gebruik van harddrugs (met name XTC) te verminderen. Geen van beide doelstellingen is behaald. In Nederland waar softdrugs al decennia wordt gedoogd, kent men zelfs het hoogste XTC-gebruik ter wereld.

Witte vlag

Legalisering van drugs is niet meer of minder dan de totale overgave. Het staken van de strijd tegen zowel de criminele handel als het ongezond en ontwrichtend gebruik.

De grootste bekommernis zou voor elke overheid druggebruik moeten zijn. Het legaliseren zal dat gebruik eerder stimuleren dan ontraden. Het is een utopie om te denken dat legalisering zorgt voor een overzichtelijke regulering van de markt met een controle op het gebruik. Legalisering zorgt er enkel voor dat een deel van de markt via een legaal circuit verloopt.

Het normaliseren, zichtbaar maken en fysiek dichterbij brengen van drugs zal voor velen drempelverlagend werken. Voor sommigen zal het de kennismaking met drugs bevorderen. Algemeen zal het leiden naar meer gebruikers én misschien naar meer gebruik per gebruiker.

Legalisering kan dan misschien in beperkte mate de drughandel terugdringen en het bijhorend geweld licht doen afnemen, het zorgt globaal en op termijn voor veel meer slachtoffers.
Legalisering van drugs, wat voor drugs dan ook, is als friendly fire in de war on drugs!

Blowen of snuiven?

Die hele discussie over legalisering zwelt telkens aan na een periode van aan cokehandel gerelateerd wapengekletter. Waarom denken sommigen dat de legalisering van wiet die Marokkaanse trafiek-akkefietjes zal doen stoppen? De legalisering van softdrugs zal hoogstens voor wat minder klanten zorgen bij de coffeeshops in de grensstreek en bij enkele lokale hobbykwekers.

Het cokegebruik zal mijn inziens eerder toenemen wanneer meer mensen kennismaken met softdrugs. Hoewel de groep blowers niet volledig overlapt met de groep snuivers, heeft een aanzienlijk aantal cocaïnegebruikers ooit joints gerookt alvorens met coke te beginnen. Voor andere drugs zoals XTC of MDMA geldt dat in nog veel hogere mate. Een jointje is niet voor iedereen maar wel voor velen een opstapje naar harddrugs.

Ervaring

Als jonge allesgebruiker weet ik waarover ik spreek. Het is niet iets om trots op te zijn, maar ik kan vandaag maar beter mijn ervaring gebruiken om de samenleving beter te maken. Bij deze…

Als 14-jarige, ondertussen bijna 30 jaar geleden,  kwam ik via vrienden in aanraking met wiet. De roes die het gebruik ons gaf en de avonturen die we als vriendengroep door cannabis te roken beleefden beviel zo erg dat alle andere vormen van vermaak en vertier niet meer de moeite waren om ons mee bezig te houden.

Eens met softdrugs in contact is kennismaking met harddrugs quasi onvermijdelijk. Er is altijd wel iemand, een bevriend ‘blower’ of één van de wietdealers, die iemand kent die XTC, MDMA of cocaïne verkoopt of gebruikt. Ook voor mij was die kennismaking snel een feit en ook die drempel nam ik vlotjes. Jammer genoeg beviel de hardrugsroes mij nog beter. Een nieuwe hobby erbij!

Over de 6 jaren die volgden kan ik een lijvig boek schrijven. Spannender dan een boek over de mocromaffia. Voor mij persoonlijk met een goed einde, maar niet voor alle personages. Wat ik vandaag als vader van 2 jonge kinderen uit mijn ervaring geleerd hebt, is dat ik niet wil dat zij drugs gebruiken. Liefst ook geen softdrugs, maar absoluut geen harddrugs.

Niet makkelijk als je weet dat de dealers tegenwoordig proactief reclame maken via Whatsapp met kortingen als “3 kopen + 1 gratis” en de bestelling tot in elk Vlaams boerendorp aan de deur komen leveren.

Alcohol

Een vaak gebruikt argument pro legalisatie is de discrepantie tussen de tolerantie voor alcohol en de weerstand ten opzicht van (soft)drugs. Alcohol zou voor meer maatschappelijk leed en een hogere maatschappelijke kost zorgen dan drugs. Laat staan softdrugs.

Dit argument zou met een korreltje zout beter smaken. Alcohol wordt massaal genuttigd. Het aandeel mensen dat hierdoor psychologische, fysieke of sociale problemen ontwikkelt is in verhouding tot het gebruik niet erg groot. Laat evenveel mensen evenveel softdrugs nuttigen en de gevolgschade zal veel omvangrijker zijn.

Natuurlijk is overmatige alcoholconsumptie erg problematisch. Maar veruit de meeste mensen houden het bij enkele glaasjes bier of wijn. Drugs zijn niet even makkelijk te doseren. Het gebruik ervan, zelfs van cannabis, leidt quasi altijd tot een veel grotere roes dan de consumptie van enkele pintjes op café of van een paar glazen wijn bij de maaltijd. Alcohol leidt gebruikers daarenboven niet automatisch naar drugs. Softdrugs vaak wel naar harddrugs.

Schol!
 

PAL Nieuwsbrief

schrijf je gratis in

Blijf op de hoogte met onze dagelijkse nieuwsbrief




De maatschappij en de evoluties in die maatschappij, dat houdt John Croughs bezig. Op PAL NWS kan je deze opiniemaker regelmatig van zijn scherpste kant lezen.

1 gedachte over “John Croughs: “Legalisering is als friendly fire in de war on drugs””

  1. Wat ik mis in deze vrije tribune, zijn de redenen waarom J. C. niet wil dat zijn kinderen gebruiken terwijl hij er zelf de beste, meest spannende tijd van zijn leven lijkt mee te hebben gehad. Was ik een dochter of zoon van J. C. in mijn tienerjaren en ik las dit stuk, dan was de kans 100 procent dat ik zou gaan gebruiken.

Plaats een reactie

Delen