Het Europees Parlement veroordeelde op donderdag “de afnemende persvrijheid” en zei dat het bezorgd was over beschuldigingen van corruptie tegen de Marokkaanse overheidsinstanties. De veroordeling – de eerste negatieve tekst over Marokko in lange tijd – kwam er nadat verschillende prominente socialisten op heterdaad betrapt werden toen ze zich lieten omkopen door Marokko.
Voor het eerst in meer dan twintig jaar heeft de Vergadering van Straatsburg een voor het Koninkrijk van Marokko ongunstige tekst aangenomen. In een korte resolutie heeft het Europees Parlement het over “aanvallen op de vrijheid van meningsuiting”. De resolutie werd aangenomen met 356 stemmen voor, 32 tegen en 42 onthoudingen. Het duurde “meer dan twintig jaar en tot na een corruptieschandaal als ‘Marocgate’ voordat het Europees Parlement eindelijk over Marokko en de mensenrechten kon praten”, verzuchtte Miguel Urban Crespo van de linkse fractie-GUE/NGL, de initiatiefnemer van deze resolutie.
Deze tekst van minder dan 500 woorden dringt er met name op aan “de Marokkaanse autoriteiten om de vrijheid van meningsuiting en de vrijheid van de media te respecteren, om gevangen journalisten, waaronder Omar Radi, Soulaimane Raissouni en Taoufik Bouachrine, een eerlijk proces te geven met alle garanties van een eerlijk proces”. Het “veroordeelt ten zeerste het misbruik van beschuldigingen van seksueel geweld om journalisten ervan te weerhouden hun werk uit te voeren” en “gelooft dat deze misbruiken de rechten van vrouwen in gevaar brengen”.
Qatargate
Opvallend: de resolutie haalt ook expliciet wat ‘Qatargate’ is gaan heten, maar waar ook Marokko mee betrokken was. Het geeft aan dat de Vergadering van Straatsburg “bezorgd is over beschuldigingen dat de Marokkaanse autoriteiten hebben geprobeerd gekozen leden van het Europees Parlement om te kopen”. Dit markeert een echte verandering van visie van de Europese instelling ten opzichte van Marokko. In de afgelopen twintig jaar hebben leden van het Europees Parlement zelden gestemd over teksten die betrekking hebben op een van de belangrijkste Afrikaanse partners van de Europese Unie. Volgens de databank van het Europees Parlement werd in een half dozijn teksten naar Marokko verwezen, waaronder de landbouw- en visserijovereenkomsten tussen de EU en dat land. Maar geen van hen ging in op de kwestie van de mensenrechten.
Lees ook: