Televisie: The Last of Us

Videospellen zijn al geruime tijd de arcades van weleer ontgroeid. Dat het medium voldoende geëvolueerd is om aangrijpende verhalen te delen op een wijze die dichter aanleunt bij literatuur dan film, bewees onder andere ‘The Last of Us’ al in 2013. Miskleunen als ‘Hitman’ (2007) en ‘Assassin’s Creed’ (2016) bezorgden het concept ‘videospeladaptatie’ geen al te sterke reputatie. Gezien het gelauwerde televisienetwerk HBO de productie op zich nam, bleef het desondanks afwachten op welke zijde de opgegooide munt hier zou vallen.

In Boston leeft smokkelaar Joel (Pedro Pascal) in een quarantainezone, nadat 20 jaar eerder een schimmel zich als Covid-19 op korte tijd over de hele wereld verspreidde. Al wie geïnfecteerd raakt verandert op korte tijd in een moordlustig wezen dat van alle menselijkheid ontdaan is. De gecontroleerde zones bieden werk, onderwijs en voedselrantsoenen, maar zijn tegelijk genadeloos voor al wie zich niet strikt aan de regels houdt. In de platgebombardeerde steden rondom krioelt het dan weer van de geïnfecteerden en overlevenden. Joel en zijn partner Tess aanvaarden de opdracht om het 14-jarige meisje Ellie (Bella Ramsey) veilig buiten de quarantainezone af te leveren aan een groep verzetsstrijders. Gaandeweg beseffen de smokkelaars het belang van het meisje voor de toekomst van de samenleving.

Geslaagde transfer naar televisie

Een postapocalyptische wereld gevuld met zombieachtige wezens is al lang niet meer het meest verfrissende idee. Een van de sterktes van het originele verhaal was net dat die wereld slechts als context fungeerde om de aangrijpende en complexe relaties tussen de personages tot uiting te laten komen. HBO lijkt eveneens dat pad te kiezen en het resulteert tot nu toe in sterke televisie. De gebeurtenissen van de eerste afleveringen sluiten nauw aan bij de oorspronkelijke verhaallijn, met enkele overdachte afwijkingen die de transfer naar televisie ten goede komen. Zo ligt er meer focus op de oorsprong en aard van de schimmelinfectie, een welkome toevoeging voor zowel fans van het origineel als voor diegenen die voor het eerst kennismaken met deze wereld.

Progressief aanbod

Het geprezen origineel biedt voldoende materiaal om de serie te helpen slagen in haar opzet, maar gezien recente controverses als ‘The Witcher’ op Netflix lijkt het duidelijk dat sterk bronmateriaal grote productiehuizen er niet van weerhoudt om fiasco’s af te leveren. Het videospel bevat reeds enkele progressieve elementen als homoseksualiteit en een rassenblinde samenleving en dat aanbod vervult waarschijnlijk al het minimaal aantal woke-elementen dat aanwezig moet zijn in het finaal product. The Last of Us blijft dus grotendeels gespaard van die progressieve agenda die in de laatste jaren reeds veel geliefde werelden onherkenbaar heeft gemaakt.

Enkele brekende grappen en bij momenten een zorgeloze attitude waarop personages met bedreigingen en de dood omgaan, gaat voorbij aan de mentaliteit van figuren die reeds 20 jaar lang de gevaren van een desolaat landschap hebben doorstaan. Het gaat hier weliswaar om een minimale afwijking van de passende humor die het videospel net zeer geslaagd kon aftoetsen aan de realiteit van de wereld.

‘The Last of Us’ is nu beschikbaar op Streamz