Rosa is 34 jaar jong. Hij is profvoetballer. In 1994 sloot hij aan bij de jeugd van Sporting Lokeren. Hij is nooit van club veranderd. Vandaag is hij aanvoerder van het eerste elftal. Dat komt uit in 1B, vorig seizoen nog in 1A. Een nieuwe degradatie dreigt, het bankroet voor zijn club ook.
Als Lokeren zaterdag in en tegen Roeselare alsnog gelijkspeelde, ga er dan maar van uit dat Killian Overmeire de hoofdrol speelde in de beslissing van de spelersgroep om, ondanks alles, gewoon verder te doen. Clubspelers als Overmeire zijn in het hedendaagse profvoetbal even zeldzaam als witte merels. Vandaar dat we hem zonder aarzelen de eretitel ‘unicum’ toekennen.
Om een clubicoon van hetzelfde kaliber te noemen, herinneren we ons alleen ene Ronny Claes. In de jaren tachtig van de vorige eeuw genoot die niet alleen als aanvoerder van Racing Mechelen een steile reputatie, ook en zelfs vooral als de klasbak die, vanaf zijn eerste ‘matchke’ bij de jeugd tot zijn afscheidswedstrijd in het eerste elftal, de groen-witte kleuren hondstrouw bleef. Het verschil met Overmeire is dat Claes veel minder last had van verlokkingen van het grote geld, dat vandaag de generatie van Overmeire domineert en quasi overspoelt.
Onderonsje
Clubtrouw is tot een voetnoot in nagenoeg elke clubgeschiedenis herleid. Op zijn beurt heeft de moderne voetbaljournalist/analist amper of geen aandacht voor diezelfde voetnoot. Vandaar dat het unicum Killian Overmeire zo goed als onopgemerkt blijft in alle trieste mediaverhalen rond en over zijn club. Ook aan de vooravond van de dag dat hij verplicht zou worden om haar, zij het noodgedwongen, zijn ex-club te noemen.
Naar het heet heeft Sporting Lokeren twee miljoen euro nodig om, zij het voorlopig, het bankroet te vermijden. Waarom denkt niemand van al onze op internationale voetbalvelden rondhuppelende miljonairs aan een helpend onderonsje crowdfunding? Een weekloon van, pakweg, een half dozijn Rode Duivels zou zeker al volstaan voor een solidariteitsactie om een club uit eigen land uit hoge nood te redden. Zo’n ideetje door iemand van die ‘happy few’ horen opperen, is helaas een utopische gedachte die de dromerij van Thomas More nog overstijgt. Maar ook in een rubriekje als dit is even dagdromen toch niet verboden? Alvast iemand als Killian Overmeire zal ons niet tegenspreken.
Sterkte gewenst
Intussen wensen we Kim Clijsters, Remco Evenepoel en Thibau Nys veel sterkte onder de immense druk die niet Jan Modaal, maar de hem bedienende media hen opleggen. De VRT pakt al een tijdje uit met de reeks “DNA Nys” over ‘de zoon van’, amper 17 lentes oud. Je kan al voor minder de juiste pedaalslag beginnen verliezen. “Ik ben Remco” is dan weer een hulde aan Evenepoel (20), verpakt in wat een ‘exclusieve docureeks’ van acht afleveringen heet. Te bekijken door de digitale abonnee van Het Laatste Nieuws. Het ontgaat de makers – of het interesseert hen niet – dat elke minuut die ze onze wielerbelofte nummer één opjagen, ook een minuut minder is om aan het noodzakelijke rijpingproces in zijn carrière te besteden.
Dat ligt iets anders voor wat de media Kimback 2 noemen voor de droom van een 36-jarige ex-toptenniscoryfee en moeder van drie, om alsnog een verlengstuk aan de voorbije glorie proberen te breien. Het is prediken in de mediawoestijn om te stellen dat iets minder noch Remco, noch Thibau, noch Kim schade zou berokkenen. Maar ook dat zal, helaas, dagdromen blijven.
