Luc Versteylen (93), een jezuïet en priester die bekend raakte vanaf de late jaren zestig als activist en later als stichter van de groene beweging Agalev, is woensdag overleden aan corona.
Versteylen werd op 11 september 1927 geboren in Borgerhout, in Antwerpen en was een van de grondleggers van de groene beweging in Vlaanderen. In 1945 trad hij in bij de Jezuïeten en in 1959 volgde zijn priesterwijding. Hij bleef trouw aan zijn geboortestad en wijk, van 1961 tot 1973 gaf hij les aan het Xaveriuscollege in Borgerhout. Daar had hij zelf nog tijdens de Tweede Wereldoorlog humaniora gevolgd. Versteylen studeerde aan de filosofische en theologische faculteit in Heverlee.
In 1995 ontving hij de prijs ‘Ethiek en verdraagzaamheid in de politiek’. En in 1998 ontving hij van de provincie Antwerpen de Humanitasprijs.
Over zijn jeugd heeft Versteylen toegegeven dat hij lid was van Verdinaso. Tijdens de Tweede Wereldoorlog ging hij in het verzet tegen de Duitse bezetter.
Versteylen nam afstand van zijn partij Agalev die “te links werd en te veel voor de macht” ging
In 1970 stichtte Versteylen het bezinningscentrum Leven in de Brouwerij in Viersel. Daar probeerde hij zijn leerlingen warm te maken voor de zachte waarden in herlevings- en zelfverbeteringsgroepen. Hij bedacht er onder meer een alternatieve vorm van seksuele voorlichting met alternatieve bewoordingen: ‘juichen’ voor klaarkomen, ‘hemelen’ voor masturberen en ‘de diepste draai’ voor geslachtsgemeenschap.
Het was In die brouwerij dat Versteylen de basis legde voor de groene beweging Agalev (Anders Gaan Leven), nu Groen. De beweging richtte zich in de eerste jaren vooral tot de eigen leden, maar trad vanaf 1973 steeds meer naar buiten. Eén van de eerste initiatieven was de Groene Fietsers en Red de Voorkempen. Vanaf 1979 dient Anders Gaan Leven op diverse plaatsen lijsten in onder de verkorte naam Agalev. Versteylen nam later afstand van de partij omdat die volgens hem de “oorspronkelijke grondbeginselen” van Agalev verloochende en te veel een machtspartij werd.
Hij bleef jarenlang dynamisch zijn beweging leiden vanuit Viersel en kende er een uitstraling mee over heel Vlaanderen. Zodoende distantieerde hij zich almaar meer van de politiek en zijn partij Agalev, omdat die volgens hem te veel voor de macht ging als een klassieke politieke partij en de kernwaarden of beginselen van soberheid, samenhorigheid & stilte verloochende.
Hij vond ook dat de partij zich exclusief op het linkse segment van het politieke spectrum was gaan richten na de toetreding van enige communisten. Hij had later ook zware kritiek op boegbeeld Mieke Vogels. In de jaren negentig richtte Versteylen Helaba op. Een nieuwe beweging gebaseerd op de waarden saamhorigheid, soberheid en stilte. Hij speelde ook een rol in de aanleg van het Witte Kinderbos, dat na de zaak Dutroux werd aangelegd op de middenberm van de E19 tussen Vilvoorde en Mechelen als herinnering aan de verdwenen kinderen.
In opspraak wegens seksueel misbruik
Versteylen kreeg in 1995 de Prijs voor ethiek en verdraagzaamheid in de politiek en in 1998 de Humanitasprijs. Hij schreef ook verschillende boeken. In augustus 2009 vierde hij vijftig jaar priesterschap. Begin 2011 kwam pater Versteylen in opspraak. Het Antwerpse parket onderzocht drie klachten wegens seksueel misbruik van minderjarige tieners.
Versteylen zou in de brouwerij tussen 1985 en 1995 drie jongens gedwongen hebben tot masturbatie. Een vierde klacht dook op in een van de dossiers van de vroegere commissie-Adriaenssens. Die klacht was gericht tegen het omstreden opvoedingsmodel van Versteylen. Ook Versteylens gezellin, Mieke Van Hoof werd later beticht van verkrachting van een minderjarig meisje. Het Antwerpse parket achtte de feiten later verjaard en besloot Versteylen niet te vervolgen.
Versteylen stierf op 93-jarige leeftijd aan de gevolgen van corona.
