Het conflict in Israël: de angst en oplossing van de N-VA

De N-VA maakt zich zorgen over het conflict in Israël. Hamas, samen met Jihad, en het Israëlische leger bestoken elkaar nu al enkele dagen. Dat conflict zou kunnen overwaaien naar Antwerpen. Bart De Wever (N-VA) en Michael Freilich (N-VA) reageren op het conflict en maken de angst en oplossing van de N-VA duidelijk.

Antwerps Burgemeester en N-VA-voorzitter Bart De Wever is bang dat het conflict in Israël kan overwaaien naar Antwerpen. Hij vreest voor de veiligheid van de joodse gemeenschap. Antwerpen is namelijk de stad met zowel de grootste joodse als islamitische gemeenschappen en enkele extremisten zouden wel eens vergeldingsacties kunnen uitvoeren. “De politiediensten zijn in verhoogde staat van paraatheid”, zei hij vrijdag in De Afspraak.

Zijn Antwerpse collega, Michael Freilich (N-VA), denkt na over de oplossing van het conflict. “Waar we naartoe moeten, is een tweestatenoplossing gebaseerd op internationaal, recht met vrede en veiligheid voor Israëli’s en Palestijnen. De internationale gemeenschap moet meer dan ooit een bemiddelende rol innemen in dit verhaal”, aldus Freilich.

De angst: wordt Antwerpen een nieuw strijdtoneel voor Israël vs. Hamas?

Bart De Wever vreest duidelijk dat Antwerpen een nieuw strijdtoneel zou kunnen worden in dit conflict. Door de raketaanvallen en luchtbombardementen zijn er al meer dan 100 doden gevallen, onder wie kinderen. Dat zorgt voor hevige emoties. Palestijnse migranten zouden daarom wel eens hun woede en frustratie kunnen loslaten op de joden in Antwerpen, hoewel die vaak niets met Israël te maken hebben.

Het is niet irrationeel om hiervoor te vrezen. Palestijnse migranten hebben al eerder de Antwerpse joden geviseerd. De tweelingbroers Amjad en Adham zijn daarvan een voorbeeld. In de Joodse buurt reden ze rond met een Palestijnse vlag, ze vielen mensen lastig en riepen free Palestina. Dat lijkt natuurlijk onschuldig, maar het toont het idee in de Palestijnse gemeenschap dat alle joden schuldig zijn voor de daden van Israël.

“Het conflict is verschrikkelijk,” zegt De Wever

De Wever noemde het conflict in De Afspraak verschrikkelijk. “Het is een conflict dat zich ent op spanningen die er al zijn, zijnde de frustratie van de moslimwereld ten opzichte van het westen, iets wat al honderd jaar oud is,” klinkt het. “Het zorgt ervoor dat weinig nodig is om zich hier mee te identificeren.” De Wever heeft empathie voor Israël en benadrukt dat Hamas “betiteld is als terroristische organisatie door de Europese Unie.”

Hij vreest ervoor dat Europese moslimjongeren het conflict zullen gebruiken. “Al heeft het conflict weinig te maken met de mensen die vandaag in Europa wonen en die samen een gemeenschap moeten maken, toch kan het veel moslimjongeren aanspreken die sociaaleconomisch niet echt een ladder zijn opgegaan en met frustraties zitten.” De Antwerpse politiediensten zijn daarom in een verhoogde paraatheid, hoewel er momenteel geen concrete dreiging is.

De oplossing van de N-VA: een tweestatenmodel in Israël. Is het nog steeds mogelijk?

Michael Freilich (N-VA) gelooft dat de tweestatenoplossing nog steeds kan. Het conflict is heftig en de Palestijnen gebruiken een uitzetting als reden, maar Freilich waarschuwt kritisch te blijven. “Ik leef mee met de Arabische inwoners van Sheikh Jarrah en de gezinnen die uit hun huizen dreigen te worden uitgezet,” schrijft hij. “Naar de buitenwereld toe is dit natuurlijk een fantastisch PR-verhaal voor de Palestijnen: Arabische inwoners worden uit hun huis gezet om plaats te maken voor Joodse kolonisten. Maar zo simpel is het verhaal niet. Juridische procedures over dit pand gaan al decennia terug.”

Hij zegt dat de uitzetting een goede, juridische reden had. “Uit die procedures blijkt dat de huidige inwoners geen eigendomsbewijzen konden voorleggen, aangezien de oorspronkelijke Joodse eigenaars verdreven werden na de Israëlische Onafhankelijkheidsoorlog toen Jordanië Oost-Jeruzalem innam. De Arabische inwoners waren huurders en betaalden aanvankelijk ook netjes hun huur. Het waren Palestijnse advocaten die enkele jaren later de inwoners onder druk zetten om geen huur meer te betalen aan de rechtmatige eigenaars, want hiermee zouden ze impliciet erkennen dat het niet hun eigendom was. Ook de Palestijnse Autoriteit mengde zich in het verhaal en bedreigde de Arabische families die vandaag de pineut dreigen te worden.”

Zijn de joodse nederzettingen onterecht?

Een ander aspect van dit conflict zijn de joodse nederzettingen in onder andere de Westelijke Jordaanoever. De Palestijnen beweren dat de joodse bevolking daardoor hun land zou stelen en dat ze eigenlijk ‘gekoloniseerd’ worden.

Michael Freilich is het niet eens met dat sentiment. “Wat we zeker niet mogen doen, is meegaan in de logica dat het voor Joden verboden zou zijn om zich te vestigen in specifieke delen van het land, die zo “Jüdenrein” blijven,” besluit hij. Hij vindt het zelfs belangrijk dat zowel de Arabische als de Joodse bevolking zich over heel Israël kunnen verspreiden. “Het idee van een tweestatenoplossing, zoals voorzien door de internationale gemeenschap, moet erin bestaan dat Arabische bewoners welkom zijn om te leven in Israël (zoals nu ook het geval is), en vice versa. Want hier staan we niet vaak genoeg bij stil. De gewone Palestijnse of Israëlische burger wil niets liever dan in vrede leven.”

Ligt de tweestatenoplossing voor Israël binnen handbereik?

De tweestatenoplossing is volgens Michael Freilich echter nog steeds een “verre droom.” Volgens hem is de Israëlische bevolking in de peilingen er duidelijk klaar voor om voor de tweestatenoplossing te gaan, maar “grote delen van de Arabische wereld en de Palestijnse gebieden zijn daar nog steeds tegen gekant.”

Daarnaast is Hamas, de organisatie die momenteel in Gaza de scepter zwaait, ook niet de juiste organisatie om het Palestijnse volk klaar te maken voor zo’n staatssysteem. De Palestijnse leiders ijveren volgens Freilich “nog steeds voor de totale vernietiging van Israël.”

Vredesakkoorden afwijzen ook een cultureel probleem?

Volgens Freilich is de haat tegen Israël in de Palestijnse gebieden een structureel probleem. “Schoolboeken die bol staan van haat, officiële kaarten die Palestina op heel het grondgebied van Israël plaatsen, overheidsgebouwen die vernoemd worden naar terroristen, tv-programma’s die antisemitische complottheorieën spuien en ga zo maar door,” klinkt het.

Er werden in het verleden al verschillende pogingen ondernomen om het conflict op te lossen, maar keer op keer draaide dat uit op een mislukking. In de Arabische wereld is het volgens Freilich een teken van zwakte om toegevingen te doen. Mede daardoor zou Palestina nog niet klaar zijn om verregaande vredesakkoorden te ondertekenen met Israël.

Eerder werd er al eens een akkoord ondertekend, maar dat liep slecht af. “De akkoorden van Rodos uit 1949, die de originele grenzen van Israël vastlegden met de Arabische landen, werden als een symbool van zwakte en schande beschouwd in de Arabische wereld,” vertelt Freilich. “Verschillende van de ondertekenaars bekochten dit dan ook met hun leven, waaronder de Jordaanse koning Abdallah I die tijdens een gebed aan de Al-Aqsamoskee in Jeruzalem in 1951 werd vermoord.”

“De Arabische wereld staat in brand”

Tot slot concludeert Freilich dat vrede in Israël moeilijk is, mede door de algemene situatie in de Arabische wereld. Die staat volgens hem “in brand”. “Of het nu gaat om de burgeroorlog in Syrië, de haat tussen Irak en Iran, Qatar tegen de Arabische Emiraten, de oorlog tussen Saoedi-Arabië en Jemen, de situatie in Libië, Afghanistan, en ga zo maar door. Houden we onszelf voor de gek als we geloven dat vrede mogelijk is tussen Israël en de Palestijnen?”

“Zolang fundamentalisme deel uitmaakt van de maatschappij en toegevingen een zonde zijn tegenover Allah, vrees ik dat er niet veel zal veranderen,” voegt hij daar nog aan toe. “Israël is een seculiere staat waar geloof naast en niet boven de wet staat. Dat Israël zichzelf als ‘joodse staat’ omschrijft, is voornamelijk ingegeven vanuit cultureel-historisch perspectief en niet vanuit religieus opzicht. De religieuze joodse minderheid legt zich dan ook neer bij het liberale karakter van de staat, die een voortrekker is op vlak van Lgbt-rechten en waar niemand een strobreed in de weg wordt gelegd voor het niet respecteren van de joodse religieuze regels. Ontwapening en steun”

“De hoop is nog niet verloren”

Freilich hoopt dat nieuwe voorstellen en legislatuur de problematiek toch kunnen verbeteren. Hij wil dat de internationale gemeenschap stap voor stap de problemen in het Midden-Oosten toch helpt oplossen. Daarvoor moet “Hamas aangepakt worden”, want “Hamas is niet alleen verantwoordelijk voor elke Israëlische dode maar ook voor elke Palestijn die in Gaza omkomt.”

Daarnaast ziet hij een internationale coalitie onder de vlag van de Verenigde Naties wel zitten. Die coalitie zou Hamas kunnen ontwapenen en de Palestijnse Autoriteit de macht kunnen geven, zolang de “gematigde stemmen ondersteund worden”. Daarnaast wil hij sancties tegen Iran, omdat Iran geld en wapens voorziet.

“Israël van haar kant moet worden gewezen op haar verplichtingen onder internationaal recht en aangemaand worden om burgerslachtoffers tegen elke kost te vermijden,” zegt hij. “Ook moet het beloven dat het de godsdienstvrijheid voor joden, moslims en christenen in Jeruzalem maximaal zal garanderen.” Op die manier zou volgens Freilich het tweestatenmodel in de toekomst zeker mogelijk zijn.