“Een nieuwe multiculturele samenleving dringt zich op”

Jurgen Conings, de nóg steeds voortvluchtige extreemrechtse militair, haalde het migratie- en identiteitsdebat vanonder het coronastof. Zijn extreemrechtse signatuur, terug te vinden op verschillende van zijn lichaamsdelen, plaatse zijn acties in een breder samenlevingskader waarin multiculturaliteit overheersend aanwezig is.

Enkele weken later dook uit het niets het aloude debat over de hoofddoek op.  Aanleidingen waren de aanstelling van de moslima, Ihsane Haoumach, als regeringscommissaris en het weigeren van een hoofddoekdragende sollicitante door MIVB.

Terwijl ethisch-links haar versleten liberale argument afvuurde naar de rechtse loopgraaf en dit werd beantwoord met het verroeste symboliek-argument, ontplooide zich aan een waterpartij onder een stralend zonnetje een jaarlijks tafereel. Allochtone jongemannen die, waarschijnlijk door een te acute opname van vitamine D, andere jongeren lastigvallen en uiteindelijk iemand de kop intrappen.

Voldemort

Sommigen van jullie kennen hem misschien niet. Voldemort is “the one you may not speak about” uit de Harry Potter-reeks. Tovenaars, nochtans slimme mensen als ik de films en boeken mag geloven, menen blijkbaar dat waarover niet gesproken wordt, niet bestaat. Al de nare verschijnselen die veroorzaakt worden door de aanwezigheid van de heerser van het kwaad, worden blindweg als losstaande gebeurtenissen aanzien. Of eerder… benoemd. Ik zou het bijna vergeten toe te voegen, maar over Voldemort spreken is verboden in toverland!

In de politiek correcte maar jammer genoeg échte wereld bestaan ook tal van verboden woorden. Allochtonen, multiculturaliteit, Marokkanen, Turken, islam, moslims en nog een hele reeks andere etnisch of cultureel verwijzende termen, zijn op z’n minst taboe. Hoewel, dat klopt niet helemaal. Diezelfde woorden gehanteerd in een positieve context, levert de spreker namelijk erg veel deugpunten van de links-ideologische garde op.

In kritische zin, laat staan als verwijt, leidt het gebruik van zulke terminologie rechtstreeks naar de publieke beklaagdenbank. De aanklacht luidt: racisme of aanzetten tot haat. Soms terecht, vaak het perfecte censuurexcuus. Wat men niet kan benoemen, bestaat niet. Progressief West-Europa moet wel fan zijn van J.K. Rowling.

Een kat

Al decennia wordt elk burger met de harde multiculturele feiten geconfronteerd. Meer dan eens letterlijk. Patsergedrag, agressie, seksueel wangedrag, criminaliteit, overlast, profitariaat, segregatie, patriarchaat en religieuze regeldrift capteren de werkelijkheid van het multiculturele sprookje.

Over sprookjes gesproken: de Islam die mee immigreerde is zowat het enige dat wel goed geïntegreerd raakt. Het broze en nog altijd relatieve secularisme ruimt steeds meer plaats voor de soera’s van de profeet Mohammed. Dat is wat burgers zien en horen. Vroeger enkel in en rond een stad. Vandaag in elke gemeente. Dat zijn de feiten. Ja, soms aangedikt, uit de context gehaald of zelfs gewoon onwaar. Maar zo talrijk dat, zelfs al was de helft fake, de andere helft evengoed tot dezelfde conclusie leidt. Voldemort bestaat niet. Een kat wel. En dit, dit is de kat.

Verdeel en heers

Het misverstand, of noem het de tactiek, wil dat het Voldemort-principe het debat in een vicieuze cirkel stort. Doordat het benoemen van de situatie onder de noemer van racisme of haat wordt gecatalogiseerd, verandert er niets aan de situatie. Dus wordt de kritiek nóg intenser. Het racismeverwijt idem dito.

De autochtone gemeenschap loopt zich ondertussen al enkele decennia suf in deze vicieuze cirkel. Rechts achter links, dan weer omgekeerd. Ergens comfortabel buiten de cirkel kijkt het onderwerp van debat tevreden toe. Zolang de bekritiseerde allochtone gemeenschap ons achter elkaar kan doen hollen, hoeft zij zich alvast geen zorgen te maken over integratievoorwaarden. Verdeel en heers, toegepast op hoog niveau, want geen Vlaamse ziel die het doorheeft. En wij maar lopen!

Denemarken

Wij kunnen nog heel wat leren van het oude en trotse Deense Vikingvolk. Gisteren nog gaven ze onze Belgische grootverdieners voetballes, maar verloren weliswaar onverdiend de match.

Wat de Denen alleszins wél al beseften is dat de vicieuze cirkel alleen maar groter wordt als je die niet verlaat. Multiculturaliteit is een feit. Multiculturele conflicten óók. Aan de slag dus, dachten de Vikings. Vandaag gaat Denemarken niet meer uit van een romantische diversiteit, maar van een realistische identiteitspolitiek.
Dit kon alleen maar gebeuren nadat de kat kat werd genoemd. Door iedereen.

Wat nog komen zal

Voorlopig is een immigratie- en integratiebeleid gekoppeld aan een Vlaamse identiteit een wensdroom. Het Vlaams liberalisme heeft onbegrijpelijk de woke-afslag genomen en is zo de voortrekker van een multiculturele fantasiewereld geworden. Hard moeten ze niet trekken, want de hele linkse politieke klasse, samen met het elitair Vlaams establishment, volgt gedwee. Het almaar groeiende etnisch-georiënteerde middenveld slaat de maat tijdens deze mars van het cultuurrelativisme.

De opeenvolging van onaangename gebeurtenissen kan de kumbayakaravaan alsnog niet stoppen. Maar één iets weet elk criticus zeker: de feiten zullen blijven volgen en ooit is daar het feit teveel. Corona, PFOS of een EK voetbal komen en gaan, maar dit probleem blijft bestaan!
De kans dat 2024 een kantelpunt wordt is reëel, maar niet zeker. Alles hangt van het momentum af. Ik zou er daarom niet van verschieten dat ideologisch-links een kleine corona-opstoot begin 2024 niet zo erg zou vinden.

Streng, strenger, strengst!

We leven én zullen blijven leven in een diverse samenleving. Met veel kleur. Met verschillende culturen die elk hun tradities, waarden en normen meedragen. Dat kan. Dat mag. Maar uiteindelijk zijn alle immigrerende culturen hier enkel welkom wanneer zij alle tegenstrijdige elementen van hún cultuur met de ónze, thuislaten. In het land van herkomst. Wat die conflicterende cultuurelementen zijn, lijkt mij duidelijk. De meeste zijn reeds in tegenspraak met ofwel de geldende wetten en regels, ofwel het seculiere principe.

Dé oplossing ligt daarom in het doen respecteren van de wet. De ordehandhaving, de rechtspraak en het gehele juridische apparaat dus. Weet de politie dat de (vermoedelijke) daders Marokkaans zijn, dan controleren ze mensen die op Marokkanen lijken. Logisch. Geen gezeur over etnische profilering. Valt intimidatie of lastigvallen moeilijk politioneel te bestraffen, dan zorgen we voor flexibele en efficiënte GAS-boetes. Kunnen we allochtone onderdanen het land niet uitzetten na ettelijke of zware misdrijven, dan zorgen we ervoor dat er gevangeniscapaciteit is. Strengheid is de enige sleutel die op het multiculturele slot past.

Samen leven, samen bijdragen

Natuurlijk is er veel meer dan enkel het gerechtelijke luik. In verhouding tot de autochtone gemeenschap is de bijdrage van de allochtone gemeenschap veel kleiner. Het ontvangende deel dan weer groter. Dat wringt voor velen. Terecht.
Zolang de economie niet volledig wordt overgenomen door algoritmen, bestaat er een systeem van bijdragen en een vangnet.

Dit vangnet dient om bijdragende burgers die van het economische koord vallen op te vangen en hen terug op het koord te helpen. Veel teveel inwoners van onze samenleving gebruiken het als een hangnet. Eerder een hangmat. Maar wanneer we bijvoorbeeld de Brusselse situatie onder de loep nemen, of de Vlaamse werkgraad onder de vrouwen, valt er een significante discrepantie op tussen de autochtone en allochtone gemeenschap. Een beetje zoals in de criminaliteitsstatistieken. Het zijn die discrepanties die benoemd en aangepakt moeten worden. De kat!

De overheid gelooft niet in God, noch Allah

Een laatste hervorming die een multiculturele samenleving haalbaar maakt, betreft het secularisme. Kort en bondig: alles wat met geloof te maken heeft, heeft niets met de overheid te maken. En omgekeerd! Elke link tussen overheid en religie moet worden doorgeknipt. Wie wenst te denken dat een onzichtbare man met baard aan alle touwtjes trekt, mag dat. Er mogen zelfs clubjes worden opgericht van zo’n volgelingen. Maar de overheid, die is rationeel en bestuurt het land ook dusdanig.

Subsidies voor religies: weg! Religieuze symbolen of klederdracht bij overheidspersoneel of -gebouwen: weg! Religie op school: weg! Publieke faciliteiten ten behoeve van religie: weg!
En misschien nog het belangrijkste van al: de absolute interpretatie van godsdienstvrijheid: weg!
Religieuze gevoeligheden zijn het probleem van gelovigen. Eventueel ook van hun god, dat zou ik niet weten. De overheid mag in haar beleid nooit rekening houden met irrationaliteit.

En verder zou ik zeggen: wees welkom!