Het bedrijf Vlaamse Energieleverancier heeft vandaag het faillissement aangevraagd. Meer dan 80.000 klanten zullen nu dus een andere leverancier moeten zoeken, al wordt voorzien in een noodleverancier.
De Vlaamse Energieleverancier is gespecialiseerd in de distributie van groene stroom aan haar ruim 80.000 klanten. Daarbij produceert het niet zelf energie, maar koopt ze dit in om vervolgens door te verkopen. Doordat de prijzen van elektriciteit en gas zodanig gestegen zijn de afgelopen maanden, moeten ze deze stijging proberen aan te rekenen aan hun klanten. Dat bleek niet voldoende mogelijk, waardoor ze nu geen andere oplossing zien dan het neerleggen van de boeken.
Noodleverancier
Gelukkig komen de energieleveringen aan de klanten van het bedrijf niet al te zeer in het gedrang. Het is namelijk zo dat wanneer een energiebedrijf plots niet meer in staat is om energie te leveren, het VREG (Vlaamse Regulator van de Energie- en Gastmarkt) Fluvius aanstelt als noodleverancier. Daarna zal een curator aangeduid worden die de nodige maatregelen treft tussen de leverancier en de klanten. Indien men als klant reeds een voorschot had betaald kan men zich schuldeiser stellen om zo (een deel van) dat bedrag terug te krijgen.
Terugbetaling onwaarschijnlijk
Melissa Vanmeenen, professor insolventierecht aan de UAntwerpen is echter sceptisch wanneer het terugbetaling aan de klanten betreft. Volgens haar moeten zij namelijk wachten tot het volledige faillissement is afgewikkeld, waarbij eerst schuldeisers die van een voorrecht kunnen genieten zullen uitbetaald worden. Het is pas op het einde van de afwikkeling, wanneer al de andere schuldeisers betaald zijn, dat gedupeerde klanten iets terug kunnen vorderen. Die kans lijkt in dit geval eerder gering.
Als je iets verkoopt wat helemaal niet bestaat, loopt het wel vroeg of laat verkeerd. Nu zijn de groen-gemotiveerde klanten 2x de klos met die ‘groene’ energie: eerst zijn hun belastingscenten naar de subsidies gegaan en nu zullen ze zonder enige twijfel nooit hun voorschot tot de laatste cent terugkrijgen. Je moet je in een faillissement eerst aanmelden als schuldeiser, dan verdeelt de curator alle beschikbare middelen volgens een mafieus wettelijk systeem waarbij overheid en banken altijd eerst aan de bak komen. Na een jaartje of 4 à 5 krijg je dan als ‘gewone’ schuldeiser een mooie brief, volgepend met onverstaanbare taal en juridische termen. Je belt met de curator om te vragen wat dat eigenlijk allemaal betekend en op 10 seconden ben je eruit: “er is geen geld meer om gewone schuldeisers zoals u nog iets te kunnen uitbetalen. Nog ne goeiendag verder”.
Dit is bij verhuur van panden ook het geval: de gedupeerde kan naar zijn achterstallig geld en vergoeding voor sommige proceskosten fluiten, want aan de wanbetaler wordt zonder meer de absolutie van het faillissement verleend. ‘Rechtvaardige’ wetten die de belziek sieren.
Als je als Vlaamse energieleverancier geen spannender naam dan “Vlaamse Energieleverancier” kan verzinnen dan ben je al niet meteen het meest innovatieve bedrijf op de markt dunkt me.
Ja, een alleszeggende naam, zoals ‘patattenboer’ en ‘beerputuitschepper’.