Onderzoekster UGent: “Humor is vooral iets voor de witte, mannelijke middenklasse”

Volgens Anke Lion, onderzoekster aan de UGent, is humor vooral iets dat wordt uitgeoefend door de witte mannelijke middenklasse, die bovenaan de sociale hiërarchie staat. Dat zegt ze in Het Laatste Nieuws. Volgens haar zijn kwetsbare groepen ook te vaak het mikpunt van spot.

Het is algemeen bekend dat humor steeds vaker onder vuur komt te liggen. Zo zijn er heel wat zaken die een aantal jaren geleden als grappig zouden aangemerkt worden, maar nu absoluut niet meer door de beugel kunnen. Dat komt onder andere door de opkomst van woke, wat ervoor zorgt dat mensen bang zijn om gecanceld te worden wanneer ze iets zouden zeggen dat niet door iedereen gesmaakt wordt.

Witte mannen

Doctoraatstudente Anke Lion voert op dit ogenblik onderzoek aan de UGent over hoe humor in de Vlaamse media aan bod komt. Volgens haar wordt er momenteel vooral gelachen met mensen die tot een kwetsbare groep behoren, waardoor humor eigenlijk vanuit één richting komt.

“Onderzoek wijst uit dat humor nog steeds voor het overgrote deel uitgeoefend wordt door de witte mannelijke middenklasse, die bovenaan de sociale hiërarchie staat. En ook al zien we gelukkig wat verandering, voor die klasse is het nog steeds sociaal veilig om naar beneden te trappen, naar sociaal kwetsbare targets”, stelt Lion.

Dat is toch wel een opmerkelijke uitspraak, omdat men daardoor zou kunnen denken dat andere groepen volgens de onderzoekster geen humor hebben. Ook wordt “humor uitoefenen” voorgesteld als een activiteit waar slechts een beperkte groep aan kan deelnemen, wat uiteraard niet het geval is.

Vrijheid van meningsuiting

Volgens Lion moeten we de dag van vandaag meer rekening houden met mensen die niet tot onze eigen sociale kring behoren. “Dankzij de opkomst van sociale media komen we vandaag in contact met verschillende mensen en dus ook met meerdere perspectieven. Zodoende is er vandaag meer weerwerk vanuit verschillende groeperingen.”, klinkt het. “Door met elkaar in debat te gaan, beginnen we elkaar beter te begrijpen en kunnen we blinde vlekken blootleggen.”

Daarnaast mag volgens Lion ook de vrijheid van meningsuiting niet te ver gaan. “Vrijheid van meningsuiting is iets erg moois, maar we vergeten weleens dat dit voor elke kant opgaat: iedereen heeft het recht om zijn mening te verkondigen.” Daarom moet de maatschappij beslissen waar die vrijheid stopt. “We moeten als maatschappij samen beslissen waar de grenzen van humor liggen, en die maatschappij is – net zoals humor zelf – een levend organisme. Ze verandert voortdurend.”