Voor het eerst in de geschiedenis kiest Colombia met Gustavo Petro voor een linkse president. Die heeft een verleden bij de revolutionair-linkse guerrillabeweging, wat van hem een uiterst omstreden kandidaat maakte. Petro haalde 50,47 procent van de stemmen.
Petro beloofde verregaande sociale en economische veranderingen. “Vanaf vandaag is Colombia aan het veranderen, een echte verandering die ons leidt naar een van onze doelstellingen: de politiek van liefde … van begrip en dialoog”, vertelde Petro aan zijn aanhangers in de Colombiaanse hoofdstad Bogota.
Gewelddadige guerillagroep
De nieuwe president diende eerder al als senator en als burgemeester van Bogota. Toch is zijn overwinning significant, want Colombia koos nooit eerder voor een links staatshoofd. De politieke linkerzijde staat er immers synoniem voor het gewapend conflict in het land. Meer nog, Petro zelf streed ooit mee met de linkse rebellen, bij de M-19 groep. In 1985 betrapte het leger hem op het illegaal bezit van wapens. De rechtbank veroordeelde hem toen tot 18 maanden cel.
De M-19 groep was berucht omwille van verschillende acties. Zo stal het in 1974 een zwaard van vrijheidsleider Simon Bolivar uit een museum. Twee jaar later ontvoerden ze een vakbondsleider omdat hij de belangen van arbeiders zou hebben uitverkocht aan het Amerikaans imperialisme. Na 64 dagen gevangenschap vermoordden ze de man. In 1980 belegerden ze de ambassade van de Dominicaanse Republiek. Daarbij gijzelden ze 15 ambassadeurs. In 1985 belegerden ze het Colombiaans Paleis van Justitie. Daarbij kwam het tot zware vuurgevechten en een brand. Meer dan honderd mensen verloren toen het leven.
Democratisch pad
Later gaf de linkse beweging de gewapende strijd op en koos men een meer democratisch pad. De terreurorganisatie vervelde tot de M-19 Democratische alliantie. Ook Petro zelf koos voor een meer conventionele weg om aan politiek te doen. In 2002 werd hij volksvertegenwoordiger in het parlement. Hij werkte samen met verschillende linkse partijen. in 2006 raakte hij verkozen in de senaat. In die periode bracht hij het zogenaamde parapolitics-schandaal aan het licht, waarbij de overheid nauwe banden bleek te hebben met paramilitaire groeperingen.
In 2012 raakte Petro verkozen als burgemeester van Bogota, de hoofdstad van Colombia. Hij zette zich in op het verbod om vuurwapens te dragen. Ook LGBTI-rechten en abortus stonden hoog op de agenda. Hij deprivatiseerde de vuilnisophaal, maar zou zo de vrije markt in gevaar gebracht hebben. De rechtbank zette hem af en verbood hem een openbaar ambt te bekleden voor 15 jaar. De Inter-Amerikaanse Commissie voor de Rechten van de Mens schorste die beslissing op.
In 2018 deed Petro opnieuw mee aan de presidentsverkiezingen, maar die verloor hij tegen Ivan Duque. Nu kon Petro wel winnen. De Colombiaanse economie staat er slecht voor na de corona-pandemie. De rechtse tegenstander van Petro, de zakenman Rodolfo Hernández, haalde 47,27 procent van de stemmen.
Feest voor het volk
“Vandaag is een feest voor het volk”, vertelde de 62-jarige Petro op Twitter. “Laat hen deze eerste volksoverwinning vieren.” In zijn overwinningstoespraak deed de 62-jarige Petro een oproep tot eenheid en stak hij een olijftak uit naar enkele van zijn felste critici door te zeggen dat alle leden van de oppositie welkom zijn in het presidentieel paleis “om de problemen van Colombia te bespreken”.
Zijn tegenstanders reageerden op zijn overwinning. Hernández erkende zijn eigen nederlaag en verklaarde te hopen dat Petro trouw blijft aan zijn strijd tegen corruptie. Ook de zittend president Duque feliciteerde Petro met de overwinning.
Ze zeggen altijd: “Als ge jong zijt en ge kiest niet voor links, dan hebt ge geen hart; en als ge oud zijt en ge kiest niet voor rechts, dan zijt ge een idioot”. Gaar dat hier ook bevestigd worden zoals in de rest van Z-Amerika?
Eens benieuwd of onze “kwaliteitsmedia” hierover evenveel ophef gaan maken als over Bolsonaro destijds.