Een verstrenging of versoepeling van de abortuswetgeving in België is niet nodig. Dat blijkt de mening van het grootste deel (43 procent) van de PAL NWS-lezers te zijn na de vraag van de week. Een bijna even groot deel (41 procent) vindt dat abortus enkel in specifieke situaties mogelijk mag zijn. Slechts een minderheid pleit voor een volledig verbod of een verdere uitbreiding van de abortuswetgeving.
Na de uitspraak van het Amerikaanse Hooggerechtshof om abortus niet meer als grondwettelijk recht te beschouwen, maar het beslissingsrecht om de abortuswetgeving te verstrengen of te versoepelen terug aan de Staten te geven, bracht ook in ons land het debat opnieuw op gang. Terwijl onder andere Open Vld abortus in de grondwet wil verankeren, verzetten N-VA, Vlaams Belang en cd&v zich tegen een uitbreiding van de abortuswetgeving. Het Vlaams Belang wil dat recht eigenlijk zelfs inperken. “Voor Vlaams Belang moet abortus mogelijk zijn wanneer het leven van de vrouw in gevaar is, wanneer het ongeboren kindje niet levensvatbaar is en in geval van een verkrachting”, zo zei voorzitter Tom Van Grieken. Momenteel moeten vrouwen geen expliciete reden geven voor een abortus.
Huidige wetgeving evenwichtig genoeg
Het is in België mogelijk om voor psychosociale, dus niet-medische redenen, een abortus te laten uitvoeren tot 12 weken zwangerschap, of 14 weken na de eerste dag van de laatste maandstonden. Na 12 weken is een abortus om psychosociale redenen niet meer toegestaan in België. Abortus om medische redenen, bijvoorbeeld wanneer het leven van de vrouw in gevaar is, het kind met erge medische aandoeningen kampt of niet meer levensvatbaar is, is na die termijn nog wel mogelijk in bepaalde gevallen. De wet voorziet ook een verplichte bedenktijd van zes dagen tussen de eerste consultatie en de ingreep.
Die wetgeving vindt het grootste deel van de PAL NWS-lezers dus evenwichtig genoeg. Al zijn daar toch enkele kanttekeningen bij te maken. “De Belgische wetgeving is wat ze is. Mijn persoonlijke mening is dat het nooit een recht kan zijn”, schrijft Ghislain. “Maar in moeilijke omstandigheden kan het de minst slechte van alle slechte oplossingen zijn. En dan is het zinloos en immoreel om diegenen die deze beslissing hebben moeten nemen, en diegenen die geholpen hebben om dit in de beste omstandigheden te laten verlopen, nog lastig te vallen met politieverhoren en procureurs.”
Slechts acht procent van de lezers vindt dat abortus volledig verboden dient te worden. “Niemand heeft het recht om een onschuldig kind te vermoorden. Het is een ander lichaam, dus niet baas in eigen lichaam zoals men zegt”, aldus ‘Moeder’.
(Lees verder onder de resultaten.)
Wetgeving helpen goedkeuren
“Ik heb de huidige wetgeving nog ‘helpen goedkeuren'”, reageert ook Karel Anthonissen (ex-BBI-topman). ” In de periode van het debat daaromtrent (1985-1989) zat ik het Uitvoerend Comité van Agalev voor. Agalev was toen geen uitgesproken ‘linkse’ of progressieve partij maar zag zichzelf als een brede stroom met nadruk op ‘groene’ thema’s. Wij hadden ook nogal wat ‘rechtse’ ex-Volksunie-leden. En ja, wij hadden dus zowel principiële tegenstanders van abortus in huis (Fernand Geyselings) als baas-in-eigen-buik-feministen (Magda Aelvoet). Het compromis (dat ik toch wel mag claimen) was dat gematigde mensen elkaar begrijpen. Gematigde voorstanders aanvaarden dat mensen tegen kunnen zijn; gematigde tegenstanders aanvaarden dat er een wet is die – onder voorwaarden – geen vervolging en geen straf oplegt. Wij stemden dus voor.”
De wetgeving is later nog versoepeld, iets waar Anthonissen geen fan van is. “Tien jaar later liep het fout. Onder paars-groen en minister van Volksgezondheid Aelvoet (1999-2002) werd abortus terugbetaalbaar door de mutualiteit, een ‘gewone medische handeling’ dus. Ik zie dat er hier in deze peiling nog veel tegenstanders zijn die de wet zouden willen terugschroeven. Ik heb voor hen hetzelfde advies als 30 jaar geleden: aanvaard de gedeeltelijke depenalisering”, schrijft hij. “Concentreer misschien de kritiek op de randvoorwaarden: het herleiden van de al ruim geïnterpreteerde noodsituatie tot een loutere formaliteit, de terugbetaling door de mutualiteit, ook als er geen medische reden is, het bijna criminaliseren van aansporingen om geen abortus te vragen…”
Abortus is dat niet de ultieme noodoplossing voor een precaire situatie. Opletten dat de remedie niet erger is dan de kwaal. Het Amerikaanse Hooggerechtshof, de enige casino in de VSA met rechtsbevoegdheid.